عبداللّه بن عیسی واسطی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عبداللّه بن عیسی واسطی (زنده در
۴۲۰ هـ.ق) پزشک، حکیم و خطیب اوایل سده پنجم (هجری قمری) در واسط بود.
او به تدریس و معالجه میپرداخت.
وی به آثار پیشینیان تسلط داشت.
او آثاری چون
الزهد فی الطب،
القصد الی معرفة الفصد و
کتاب المقدمات را تألیف کرده است.
نسخهای از دو کتاب اخیر در دسترس نیست.
مطالب
کتاب المقدمات توسط ابن ابی أصیبعه مورد اشاره قرار گرفته است.
ابوالحسین عبداللّه بن عیسی بن بختویه واسطی معروف به
ابن بختویه پدرش پزشک بود.
او خود پزشکی ماهر،
حکیم، خطیب،
سخنور و اهل واسط است.
وی در اوایل سده پنجم هجری در این شهر کرسی تدریس و خطابه داشت و به معالجه بیماران میپرداخت.
او علاوه بر اینکه در پزشکی صاحبنظر بود، بر کتابهای پیشینیان نیز تسلط و اشراف کامل داشت.
واسطی آثاری دارد که عبارتند از:
• الزهد فی الطب
که نسخهای از آن در کتابخانه الجراح حلب موجود است؛
• القصد الی معرفة الفصد؛
• کتاب المقدمات معروف به کنز الأطباء
که در سال ۴۲۰ (هجری قمری) برای فرزندش تألیف کرد.
از این دو کتاب اخیر اثری نیست؛
ولی ابن ابی أصیبعه (م
۶۶۸ هـ.ق) کتاب المقدمات را در اختیار داشته و بخشهایی از آن را که مربوط به تهیه یخ مصنوعی در فصول مختلف سال میباشد
و وصایای کندی به فرزندش ابوالعباس را در اثر خود آورده است.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلام، برگرفته از مقاله «عبداللّه بن عیسی واسطی»، ج۳، ص۲۴۳-۲۴۴.