عبدالواحد بن حسین بغدادی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عبدالواحد بن حسین بغدادی (
۳۷۰ ـ
۴۵۰ هـ.ق) محدث قرن پنجم هجری بود.
او حدیث و علم عربیت را از استادان بزرگی آموخت.
جمع‌آوری و تحقیق در حوزه حدیث، از فعالیت‌های او بود.
او در قرائت‌های مختلف قرآن تخصص داشت و کتابی در این زمینه نوشت.
وی در سال ۴۵۰ (هجری قمری) وفات یافت و در بغداد دفن شد.
ابوالفتح عبدالواحد بن حسین بن شیطا بغدادی از نواحی شرقی رصافه بود
که در دوشنبه ماه رجب سال ۳۷۰ (هجری قمری) به دنیا آمد.
علمای رجال اهل سنت او را محدث و عالم به تمامی قرائت‌ها
و آگاه به علم عربیت
دانسته‌اند.
ابوالفتح از ابوبکر بن اسماعیل ورّاق،
ابومحمد بن معروف قاضی،
عیسی بن علی بن عیسی
و اسماعیل بن سعید بن سوید حدیث شنید.
وی احادیثی که از آن‌ها می‌شنید، جمع‌آوری می‌نمود.
او علم قرائت را از استادانی چون علی بن یوسف بن علاّف، ابوالحسن ابن حمّامی،
احمد بن عبداللّه بن خضر و عبدالسلام بن حسین آموخت.
بغدادی شاگردانی داشت که کسانی چون ابوالفضل بن محمد بن صبّاغ، ابوغالب محمد بن عبدالواحد قزّاز و حسن بن محمد باقْرحی از او روایت کرده‌اند.
ابن شیطا در زمینه علم قرائت کتاب
التذکار فی القرائات العشر را نوشت.
عبدالواحد سرانجام در چهارشنبه ماه صفر
سال ۴۵۰ (هجری قمری) از دنیا رفت و در قبرستان خیزران بغداد به خاک سپرده شد.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلام، برگرفته از مقاله «عبدالواحد بن حسین بغدادی»، ج۳، ص۲۱۸.
