عبیدالله علوی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عبیداللّه بن علی علوی رقی (
۳۷۱ ـ
۴۵۰ هـ.ق) از علویان و از علمای لغت و ادبیات قرن پنجم (هجری قمری) بود.
او برای کسب علم به
بغداد رفت و نزد استادانی چون ابواحمد فرضی، ربعی و معرّی دانش آموخت.
خطیب بغدادی از جمله کسانی بود که از او روایت کرده‌اند.
وی در علوم قرائت، میراث و لغت تبحر داشت.
کتاب
القوافی از جمله آثار اوست.
ایشان در سال ۴۵۰ (هجری قمری) در بغداد درگذشت.
ابوالقاسم عبیداللّه بن علی بن عبداللّه علوی رقی که لقبش گویای این است که از علویان می‌باشد.
عبیداللّه در سال ۳۷۱ (هجری قمری)
در
رقه از شهرهای شرقی
سوریه کنونی زاده شد.
ولی هنگام دانش‌اندوزی در بغداد می‌زیست.
او یکی از علمای برجسته در لغت و ادبیات و آشنا به علم قرائت و شقوق میراث گزارش شده است.
ابوالقاسم از محضر ابواحمد فرضی،
ربعی و معرّی بهره علمی برد.
عبیداللّه شاگردی به نام
خطیب بغدادی داشت که از او بهره برد.
رقی اثری به نام
القوافی از خود به جا گذاشته است.
علوی در سال ۴۵۰ (هجری قمری) در بغداد درگذشت و در مقبره باب حرب به خاک سپرده شد.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلام، برگرفته از مقاله «عبیداللّه بن علی علوی رقی»، ج۳، ص۲۲۶.
