عثمان نیشابوری
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عثمان نیشابوری (م ۴۱۶ هـ.ق) واعظ بود و مقام والایی در شهر نیشابور داشت.
حاکمان وقت، از جمله محمود غزنوی نیز به او احترام می‌گذاشتند.
او کتاب‌هایی نه چندان وزین درباره وعظ نگاشت که در آن از احادیث جعلی و کلمات سخیف استفاده نمود.
وی در سال ۴۱۶ (هجری قمری) درگذشت.
عثمان نیشابوری خرکوشی جداوی اهل نیشابور بود و در آن شهر سکونت داشت.
ویژگی که او را برجسته کرده، موعظه‌گری اوست.
وی در شهر نیشابور از مقام والایی برخوردار بود و پناهگاه مردم به شمار می‌رفت و در عین حال متواضع بود.
حاکمان وقت نیز به او احترام می‌گذاشتند.
محمود غزنوی جهت احترام او از جای بر می‌خاست و هنگامی که وی به دیدارش می رفت به استقبالش می‌آمد.
خرکوشی در سال ۳۹۶ (هجری قمری)
نزد قادر عباسی رفت تا خلیفه برای او دعا کند؛ زیرا به گمان خود هر امامی یک دعای مستجاب دارد.
وقتی که سیل نیشابور را فرا گرفت و مردمان بسیاری مردند، او خود متولی غسل آنان شد. گفته شد حدود ده هزار جسد را شست و دفن کرد.
یکی از روزها که محمود به دیدار او رفته بود، خرکوشی گرفتن مالیات را به دست حاکم، گدایی از ضعیفان دانست و محمود را از این کار منع کرد.
عثمان جداوی واعظ بود و مردم را نصیحت می‌کرد و کتاب‌هایی نه چندان وزین دراین باره نوشت که در آن از احادیث جعلی و کلمات سخیف استفاده کرده است.
نیشابوری در سال ۴۱۶ (هجری قمری) درگذشت.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلام، برگرفته از مقاله «عثمان نیشابوری»، ج۳، ص۲۳۰.
