عسل (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عسل:
(عسق) عسل: در لغت، يک نوع شيرينى است كه از زنبور حاصل مى‌شود.
ولى در اين آيه اشاره به يكى از نهرهاى بهشتى است كه براى گروه مؤمنان و كسانى كه داراى اعمال صالح‌اند در بهشت آماده شده است.
در اين آيه براى پرهيزگاران در بهشت به چهار نهر اشاره شده، نهرهايى از آب صاف و خالص، نهرهايى از شير كه طعم آن دگرگون نگشته، نهرهايى از شراب (طهور) كه مايه لذّت نوشندگان است و نهرهايى از عسل مصفّى.
علاوه بر اين نهرهاى گوناگون كه هركدام به منظورى آفريده شده در پنجمين موهبت، سخن از انواع ميوه‌هاى بهشتى به ميان آورده است كه امروز حتى تصوّرش براى ما ممكن نيست و همه آن‌ها در اختيار مؤمنان و پرهيزگاران است.
به مواردی از کاربرد
عسل در
قرآن، اشاره می‌شود:
(مَثَلُ الْجَنَّةِ الَّتی وُعِدَ الْمُتَّقونَ فِها أَنْهارٌ مِّن مَّاء غَيْرِ آسِنٍ وَ أَنْهارٌ مِن لَّبَنٍ لَّمْ يَتَغَيَّرْ طَعْمُهُ وَ أَنْهارٌ مِّنْ خَمْرٍ لَّذَّةٍ لِّلشّارِبينَ وَ أَنْهارٌ مِّنْ عَسَلٍ مُّصَفًّى وَ لَهُمْ فيها مِن كُلِّ الثَّمَراتِ وَ مَغْفِرَةٌ مِّن رَّبِّهِمْ كَمَنْ هُوَ خالِدٌ فی النّارِ وَ سُقوا ماء حَميمًا فَقَطَّعَ أَمْعاءهُمْ) (وصف بهشتى كه به پرهيزگاران وعده داده شده، چنين است: در آن نهرهايى از آب صاف و خالص و نهرهايى از شير كه طعم آن دگرگون نگشته و نهرهايى از شراب طهور كه مايه لذت نوشندگان است و نهرهايى از عسل‌مصفاست و براى آن‌ها در آن از همه انواع ميوه‌ها فراهم است و از همه بالاتر آمرزشى است از سوى پروردگارشان! آيا اين‌ها همانند كسانى هستند كه هميشه در آتش دوزخند و از آبى داغ و سوزان نوشانده مى‌شوند كه اندرونشان را از هم متلاشى مى‌كند؟!)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید:
(وَ أَنْهارٌ مِنْ عَسَلٍ مُصَفًّى) يعنى عسل خالص و بدون موم و لرد و خاشاک و ساير چيزهايى كه در عسل دنيا هست و آن را فاسد و معيوب مى‌كند.
•
شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «عسل»، ج۳، ص۱۷۲.
