عطاء بن یعقوب عمید
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عطاء بن یعقوب عمید (م
۴۹۱ هـ.ق) از فضلا و دانشمندان بزرگ غزنه بود.
دیوان اشعارش در خراسان و مصر مورد توجه قرار گرفت.
دیوان اشعار وی به زبانهای فارسی و عربی است و کتابی در تصوف به نام
منهاج الدین دارد.
ابوعلاء حدود هشت سال در لاهور به اسیری به سر برد.
او در سال ۴۹۱ (هجری قمری) و به نقلی
۴۷۱ (هجری قمری) از دنیا رفت.
ابوعلاء عطاء بن یعقوب بن ناکل عمید کاتب رازی غزنوی اهل غزنه
و از فضلا و دانشمندان بزرگ آنجا به شمار میرفت.
چنان که در خراسان، عراق و دیگر بلاد اسلامی آن زمان، چنین دانشمندانی به ندرت دیده میشدند؛ لذا کلام و سخن او در غزنه، نقل مجالس عراق بود.
او نزد علمای غزنه صاحب عظمت و شوکت بسیار بود.
ابوعلاء حدود هشت سال در لاهور به اسیری به سر برد
و زمانی که سلطان ابراهیم بن مسعود آنجا را فتح کرد، او نیز از زندان آزاد گشت.
باخرزی
عطاء بن یعقوب را از شعرای درباری دانسته و اشعاری را که در جواب قصیده ابوسهل جنیدی سروده، آورده است.
وی به زبان فارسی و عربی شعر میسرود.
عطاء دیوان اشعاری به فارسی و عربی دارد
و کتابی در تصوف به نام
منهاج الدین را نوشت.
کاتب رازی در سال ۴۹۱ (هجری قمری)
و به نقلی ۴۷۱ (هجری قمری)
از دنیا رفت.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلام، برگرفته از مقاله «عطاء بن یعقوب عمید»، ج۳، ص۲۳۱.