علی بن احمد بندار
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
علی بن احمد بندار (
۳۸۶ ـ
۴۷۴ هـ.ق) محدث بغدادی بود.
وی به شهرهای مختلف سفر کرد و شاگردان زیادی داشت.
او فردی موثق، خوش‌اخلاق و متواضع بود.
وی آثاری مانند
شرحی بر الجامع الصغیر و کتاب‌های
الامالی و
احادیث منتقاة از خود به جای گذاشت.
او در نهایت در ۴۷۴ (هجری قمری) از دنیا رفت.
ابوالقاسم علی بن احمد بن محمد بندار بغدادی مشهور به
ابن بُسری در ۳۸۶ (هجری قمری)
در محله کرج بغداد زاده شد.
او در درب زعفرانی بغداد و سپس حریم دارالخلافه سکونت داشت.
او به شهرهای نیشابور، اصفهان، کوفه و واسط سفر کرد.
وی از محدثان و شیوخ بغداد بود.
خطیب بغدادی از او کتابت حدیث کرده
و او را به صداقت در گفتار توصیف نموده است.
ذهبی مورخ و رجال شناس مشهور اهل سنت نیز وی را فردی خوش اخلاق و متواضع
معرفی کرده و به نقل از ابوسعد سمعانی او را محدثی موثق، فهیم و فاضل خوانده است.
ابن بُسری حدیث را نزد عبیداللّه بن محمد فرضی،
احمد بن محمد بن صلت
و احمد بن محمد بن یوسف استماع کرد.
ابوالقاسم شاگردانی داشت که کسانی همچون یوسف بن ایوب همذانی،
ابومظفر قشیری، ابونصر ابن غازی
و عمر بن ابراهیم علوی از وی حدیث شنیده و روایت کرده‌اند.
بندار شرحی بر کتاب الجامع الصغیر تصنیف محمد بن حسن شیبانی داشت که حاجی خلیفه آن را در ضمن شروح جامع یادآور شده است.
کتاب‌های
الامالی و
احادیث منتقاة من المنتقی من سبعة اجزاء آثار دیگر وی است.
علی در نهایت در ۴۷۴ (هجری قمری) از دنیا رفت
و در گورستان جامع بغداد به خاک سپرده شد.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلام، برگرفته از مقاله «علی بن احمد بندار»، ج۳، ص۲۳۹-۲۴۰.
