علی بن احمد سهیلی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
علی بن احمد سهیلی (
۴۳۱ هـ.ق) محدث، عالم کلام و از پیشوایان فقه
شافعی بود.
او تألیفاتی مانند
الرد علی المعتزله و بیان عجزهم و
ادب الجدل دارد.
در سال ۴۳۱ (هجری قمری) وارد
دمشق شد و به نقل حدیث پرداخت.
وی تا سال ۴۳۱ (هجری قمری) زنده بوده است.
ابوالحسن علی بن احمد سهیلی اسفرایینی رجالنویسان اهلسنت، او را فردی محدث، از علمای کلام و یکی از پیشوایان و فقهای شافعی
توصیف نمودهاند.
مولف مزبور در سال ۴۳۱ (هجری قمری) وارد دمشق شد
و در
مسجد جامع اموی به نقل حدیث پرداخت.
او میگوید: من در سال (
۴۳۰ هـ.ق) سفری به منطقه
گیلان و
دیلمان داشتم، در آنجا بیشتر مردم
رافضی (شیعه) بودند و من به جهت ترس از جانم، نمازم را بر وفق مذهب آنها به جای آوردم و بعد از انجام فریضه
نماز، به شهر کوچک کَوْتَم (از بخش های گیلان) رفتم و در آنجا در کنار جوانی به نماز ایستادم و پس از نماز با آن جوان در مسائل
اعتقادی به گفتوگو پرداختم.
ابوالحسن تألیفاتی دارد، از جمله:
• الرد علی المعتزله و بیان عجزهم؛
• ادب الجدل؛ در اثر اخیر، مسائل غریبی از
اصول فقه را بررسی کرده است.
سهیلی برخی سال وفات او را حدود (
۴۰۰ هـ.ق) ذکر کردهاند،
اما آنچه از مطالب کتاب
تاریخ مدینة دمشق بهدست میآید این است که وی تا سال ۴۳۱ (هجری قمری) حیات داشته است.
•پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلام، برگرفته از مقاله «علی بن احمد سهیلی»، ج۳، ص۲۴۹.