علی بن حسین فلکی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
علی بن حسین فلکی (م
۴۲۷ هـ.ق) از فقیهان شافعی، حافظ، محدث و صوفیان برجسته بود.
وی به دلیل شهرت جدش در علم حساب و نجوم، فلکی نامیده شد.
او نزد علمای
همدان،
خراسان و
عراق، از جمله ابن رزقویه، ابوالحسین بن بشران و قاضی ابوبکر حیری شاگردی کرد.
در جست‌وجوی دانش سفرهای زیادی کرد و به گردآوری و تصنیف مطالب پرداخت.
از مهم‌ترین آثارش،
الالقاب (معرفة القاب المحدثین) و
الطبقات (منتهی الکمال فی معرفة الرجال) است که مورخان و محدثان از آن بهره برده‌اند.
وی در شعبان ۴۲۷ (هجری قمری) در
نیشابور درگذشت.
ابوالفضل علی بن حسین بن احمد همدانی مشهور به فلکی یا ابن فلکی چون جدش احمد (م
۳۸۴ هـ.ق) از مبرزین در علم حساب و نجوم و ملقب به فلکی بوده،
او را نیز فلکی یا با لقب
ابن فلکی خوانده‌اند.
وی از فقیهان
شافعی،
اهل همدان، حافظ،
محدث و از صوفیان پر تلاش بود
که نزد عموم علمای همدان، خراسان و عراق بود.
او در پی دانش سفرها کرد و به گردآوری مطالب پرداخت و به تصنیف پرداخت.
ابوالفضل نزد اساتیدی چون
ابن رزقویه، ابوالحسین بن بشران و
قاضی ابوبکر حیری شاگردی کرد و از آنان بهره‌ها برد.
علی بن حسین شاگردانی با عنوان حسنی و میدانی برای او نام برده‌اند که چندان قابل شناسایی نیستند.
ابن فلکی دو اثر مهم داشت که مورخان و محدثان و رجالیون از آن‌ها بهره‌های فراوان برده‌اند:
• الالقاب (معرفة القاب المحدثین)؛
• الطبقات (منتهی الکمال فی معرفة الرجال)
در هزار جزء می باشد.
سمعانی کتاب
الالقاب را به خط
ابن حول داشته و آن را ستوده است.
همدانی در نهایت در شعبان سال ۴۲۷ (هجری قمری) در نیشابور درگذشت.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلام، برگرفته از مقاله «علی بن حسین فلکی»، ج۳، ص ۲۵۷.
