علی بن صالح عبدری
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
علی بن صالح عبدری (
۵۰۸ ـ
۵۶۶ هـ.ق) فقیه، حافظ، ادیب و فصیح اهل
اندلس بود.
وی از ابومحمد بن صیقل
حدیث آموخت.
او در سفرهای متعدد به شهرهای اندلس، از جمله
قرطبه و دانیه، به کسب دانش پرداخت و با بزرگان علمی مانند ابوالقاسم بن ورد، ابوبکر بن عربی و ابن رشد دیدار کرد.
ایشان ملازم امیر بلنسیه ابوزکریا یحیی بن غانیه بود و پس از وفات او به شرق اندلس و دانیه مهاجرت کرد و ریاست مفتیان و مشاوره قضایی آنجا را به عهده گرفت.
از شاگردان و راویان وی می‌توان به سلیمان بن محمد بن خلف و ابوعمر بن عیاد اشاره کرد.
او در علوم فقه و اصول تألیفات متعددی از جمله
العزله و
شرح معانی التحیه دارد.
ایشان در ماه رمضان ۵۶۶ (هجری قمری) در دانیه به قتل رسید.
ابوالحسن علی بن صالح بن ابی‌اللیث بن اسعد عبدری طرطوشی معروف به
ابن عزالناس در سال ۵۰۸ (هجری قمری)
در
طرطوشه متولد شد و در
میورقه رشدونمو کرد.
او به شهرهای گوناگون اندلس نیز سفر نمود.
ایشان فقیه، حافظ، ادیب، بلیغ، فصیح و آشنای به اصول و فروع بود و از نظری دقیق و استنباطی قوی برخوردار بود و در شعر و شاعری نیز دستی داشت.
ابوزکریا یحیی بن غانیه، امیر بلنسیه او را به علت استعداد و شناخت دقیقی که به مسائل داشت جذب نمود.
سپس در سال (
۵۳۷ هـ.ق) به همراه ابن غانیه به قرطبه منتقل شد و تا هنگام مرگ ابوزکریا (م
۵۴۳ هـ.ق) در غرناطه ملازم او بود.
وی بعد از آن به شرق اندلس، یعنی به دانیه رفت و در آنجا ساکن شد.
ابوالحسن در میورقه از ابومحمد بن صیقل حدیث شنید.
او در اندلس ابوالقاسم بن ورد، ابوبکر بن عربی و ابوالولید بن رشد را ملاقات نمود و از آن‌ها علم آموخت.
علی بن صالح شاگردانی همچون سلیمان بن محمد بن خلف، یحیی بن عمر بن فصیح،
ابوعمر بن عیاد، ابومحمد بن سفیان، ابوبکر اسامة بن سلیمان، ابوالقاسم بن سمجون و فرزندش محمد داشت که از او روایت کرده‌اند.
طرطوشی از فقهای بزرگ و رییس مفتیان و مشاوران قضایی در دانیه گردید.
ابن عزالناس در فنون گوناگون علم تألیفاتی داشت که از دو کتاب
العزله و کتاب
شرح معانی التحیه نام برده‌اند.
عبدری در ماه
رمضان سال ۵۶۶ (هجری قمری) در دانیه به قتل رسید.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلام، برگرفته از مقاله «علی بن صالح عبدری»، ج۴، ص ۲۳۱-۲۳۲.
