علی بن محمد تهامی (مقالهدوم)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
علی بن محمد تهامی (م
۴۱۶ هـ.ق) شاعر شیعه در قرن پنجم هجری قمری بود.
او متولی خطابه در رمله بود.
وی به دلیل اشعار و مدایح اهل بیت (علیهمالسلام) شناخته شده است.
قصیده رائیه او در مرثیه فرزندش و
دیوان شعرش معروف هستند.
او در سال ۴۱۶ (هجری قمری) در قاهره به قتل رسید.
ابوالحسن علی بن محمد بن حسن (فهد) بن محمد تهامی عاملی شامی کاتب در یمن متولد شد.
او به شام،
عراق و جبل عامل مسافرت کرد.
وی متولی امر خطابه در رمله بود
و از مشاهیر شعرای عرب
و از بزرگان شیعه در منطقه خود به شمار میرفت.
تهامی در مرثیه فرزند کوچکش که در نهایت زیبایی بود
قصیده رائیه را سروده که بر مراتب علمی و استعلای او در شعر دلالت دارد.
او مدایحی درباره اهل بیت (علیهمالسلام) نیز دارد.
وی
دیوان شعر کوچک مشهور و معروفی دارد.
او در قصیدهای طولانی ابوالقاسم حسین بن علی مغربی وزیر (م
۴۱۸ هـ.ق) را ستوده است.
علی بن محمد مخفیانه وارد مصر شد و به دلیل پارهای از نامهها و مکتوباتی که از حسان بن مفرج بن دغفل
(م
۴۲۰ هـ.ق) به همراه داشت، دستگیر شد و در زندان «خزانة النبود» قاهره، در جمادی الاولی ۴۱۶ (هجری قمری) به قتل رسید.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلام، برگرفته از مقاله «علی بن محمد تهامی»، ج۳، ص۲۴۰.