علی بن محمد حنایی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
علی بن محمد حنایی (
۳۷۰ ـ
۴۲۸ هـ.ق) محدث برجسته قرن پنجم (هجری قمری) بود.
او در جوانی به تحصیل حدیث پرداخت و از محدثان دمشق، مصر و حجاز بهره‌برداری کرد.
وی با آشنایی به احادیث پیامبر و نقد آثار دیگران به عنوان یک حافظ حدیث شناخته شد.
او احادیث را به سبک استادان خود گردآوری کرد.
وی در سال ۴۲۸ (هجری قمری) در دمشق درگذشت.
ابوالحسن علی بن محمد بن ابراهیم حنایی دمشقی سال ۳۷۰ (هجری قمری) به دنیا آمد.
در جوانی در زمینه حدیث به کسب علم پرداخت.
ابتدا در محضر محدثان دمشق شاگردی کرد، سپس برای آموختن احادیث بیش‌تر به مصر
و حجاز
سفر نمود و از محدثان آن دیار نیز بهره برد.
به علت استفاده از آن محدثان، خود نیز محدثی بزرگ گشت
و با احادیث پیامبراکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) و راویان موجود در اسناد روایات آشنایی پیدا کرد و بدین ترتیب از حافظان حدیث
و از منتقدان این عرصه گردید.
ابوالحسن استادانی داشت که عبدالوهاب کلابی
و ابوبکر بن حدید از استادان او هستند.
از
دمشقی اسماعیل رازی و سعد زنجانی
حدیث فرا گرفته و روایت کرده‌اند.
عبدالعزیز کنانی از وی به عنوان استاد و شیخ صالح یاد کرده و او را ستوده است.
حنایی احادیث را به ترتیب استادان خود گردآوری و در معجمی مرتب ساخته بود.
علی سال ۴۲۸ (هجری قمری)
درگذشت و در باب کیسان دمشق به خاک سپرده شد.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلام، برگرفته از مقاله «علی بن محمد حنایی»، ج۳، ص۲۴۲-۲۴۳.
