علی بن معروف بزاز
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
علی بن معروف بزاز محدث حنبلی مذهب در قرن پنجم هجری قمری است.
اطلاعات کمی درباره‌اش موجود است.
وی حدیث را از محدثانی آموخت و از او نقل‌هایی وجود دارد.
آثار او شامل
فضائل بنی هاشم و
الفوائد المنتقاة الغرائب است.
تاریخ وفاتش مشخص نیست، اما احتمالاً پس از سال
۳۸۵ (هجری قمری) در قرن پنجم فوت کرده است.
ابوالحسن علی بن معروف بن محمد بزاز بغدادی، اطلاعات بسیاری از وی در منابع نیست.
وی از محدثان اهل سنت و همانند برادرش ابوالفرج احمد،
حنبلی مذهب بوده و در محله مخرم بغداد سکونت داشت.
ابوالحسن بزاز از محمد بن محمد باغندی، ابوالقاسم بغوی، ابوبکر بن ابی داود
و احمد بن محمد بن جراح ضراب حدیث آموخته است.
از
علی بزاز، غالب بن هلال حفار، عبدالعزیز بن علی ازجی
و احمد بن علی توزی روایت کرده‌اند.
از
ابن معروف این کتاب‌ها به جا مانده است:
• فضائل بنی هاشم؛
• الفوائد المنتقاة الغرائب.
متقی هندی (م
۹۷۵ هـ.ق) از کتاب نخست او متعدد بهره برده است.
از
علی تاریخ وفاتش به دست نیامد، ولی چون ابن‌توزی در سال ۳۸۵ (هجری قمری)
و ابویعلی ابن فراء در سال
۳۸۶ (هجری قمری)
از او روایت شنیده‌اند، برخی وفاتش را پس از آن گفته‌اند.
اما با وجود این‌ها از آن رو که خطیب بغدادی (م
۴۶۳ هـ.ق)
همسایه او بوده و احادیث بسیاری شنیده،
به یقین وفاتش در قرن پنجم روی داده است.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلام، برگرفته از مقاله «علی بن معروف بزاز»، ج۳، ص۲۳۶-۲۳۷.
