علی زهراوی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
علی بن سلیمان زهراوی (م
۴۳۱ ه.ق) در علومی مانند تفسیر قرآن، قرائت، فرایض و خطابه مهارت داشت و امامت جماعت در جامع غرناطه را بر عهده داشت.
ابن ابی اصیبعه او را شاگرد مسلمه بن احمد مجریطی، ریاضیدان مشهور اندلسی می‌داند و می‌گوید وی در ریاضیات و هندسه نیز دانشمند بوده، اما تخصص اصلی‌اش پزشکی بوده است.
از آثار او می‌توان به کتاب‌های
الارکان،
تفسیر قرآن،
الزهراوی فی الطب و
التعالیق الفلسفیه اشاره کرد.
تاریخ وفات او بین سال‌های
۴۱۷ و ۴۳۱ (هجری قمری) ذکر شده است.
ابوالحسن علی بن سلیمان بن محمد زهراوی مغربی از زندگانی و خاستگاه او اطلاعات چندانی در دست نیست، اما از نسبت مغربیِ وی برمی‌آید که از دانشمندان مغرب زمین و ظاهراً از
اندلس و
غرناطه بوده است.
ابن بشکوال می‌نویسد: «
زهراوی در رشته‌های گوناگون علوم از قبیل
تفسیر قرآن،
علم قرائت و
فرایض (دانش تقسیم میراث) مهارت داشت؛
به علاوه خطیبی توانا بود و امامت جماعت را در جامع غرناطه برعهده داشت.»
او برای انجام مناسک
حج به
مکه سفر کرد و سپس به غرناطه بازگشت.
ابن ابی اصیبعه او را از شاگردان
مسلمه بن احمد مجریطی ـ ریاضیدان مشهور اندلسی درگذشته قبل از (
۳۹۸ ه.ق) ـ دانسته و می‌گوید
زهراوی از دانشمندان ریاضیدان و هندسی به شمار می‌رفت، اما تخصص او در پزشکی بود و تلاش و کوشش خود را در پزشکی به کار می‌گرفت و بسیاری از فنون
علم ریاضی را از
مجریطی فرا گرفت.
فردی به نام
ابوبکر مصحفی از شاگردان
ابوالحسن بوده و از او روایت کرده است.
مغربی آثار و تألیفات مشهوری از خود بر جای گذاشت که از آن جمله‌اند:
•
الارکان در موضوع معاملات که به روش دلیل و برهان نگاشته شده؛
•
کتابی بزرگ در تفسیر قرآن؛
•
الزهراوی فی الطب؛
•
التعالیق الفلسفیه؛
•
الامثلة و التجارب و الاخبار و النکت و الخواص الطبیّه؛
• مقاله‌ای در این‌که جسم تا بی‌نهایت قابل تجزیه است.
در تاریخ وفات
زهراوی اختلاف است.
بغدادی آن را حدود ۴۱۷ (هجری قمری)
و
داودی در ۴۳۱ (هجری قمری) دانسته است.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلام، برگرفته از مقاله «علی بن سلیمان زهراوی»، ج۳، ص۲۴۶-۲۴۷.
