علی سعیدی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
علی بن جعفر سعیدی (م پس از
۴۱۰ ه.ق) یک دانشمند علم قرائت بود.
وی در شیراز نزد اساتیدی چون ابوبکر نقاش و احمدبن نصر شذائی، قرائت را آموخت و خود به استادی در این شهر رسید.
محمد بن علی نوشجانی و علی بن حسن نسوی از جمله شاگردان او بودند.
آثاری چون
قرائات الثمان،
جزء فی التجوید و
التنیة علی اللحن الجلی و الخفی از خود به جای گذاشت.
تا سال ۴۱۰ (هجری قمری) زنده بود.
ابوالحسن علی بن جعفر بن محمد (سعید) سعیدی رازی حذاء شیرازی در
شیراز اقامت داشت.
ابوالحسن در محضر
ابوبکر نقاش،
احمد بن نصر شذائی،
حسن بن سعید مطوعی و دیگران
علم قرائت را آموخت،
سپس خود استاد و شیخ در شیراز گردید.
شاگردان بسیاری همانند
محمد بن علی نوشجانی،
علی بن حسن نسوی و
نصر بن عبداللّه العزیز شیرازی در سال ۴۰۲ (هجری قمری) در کلاس درسش شرکت می جستند و از محضرش علم قرائت می آموختند، او تا سال ۴۱۰ (هجری قمری) در قید حیات بود.
جعفر بن محمد آثاری داشت که از جمله آن‌ها عبارتند از:
• قرائات الثمان؛
• جزء فی التجوید.
ابن جزری می گوید: من خود این کتاب ها را دیده ام.
کتاب دیگر او
التنیة علی اللحن الجلی و الخفی می‌باشد.
سعیدی اما تاریخ وفاتش مشخص نیست.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلام، برگرفته از مقاله «علی بن جعفر سعیدی»، ج۳، ص۲۴۷.
