علی شریشی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
علی بن احمد شریشی (
۵۰۸ ـ
۵۸۳ هـ.ق) فقیه، محدث، قاری و ادیب
اندلسی بود.
قرائت را نزد عیاش بن طفیل و
حدیث را نزد ابن عربی آموخت.
افزون بر تدریس و تألیف، مدتی قاضی شریش بود و شرحی بر مقامات حریری نگاشت.
وی در سال ۵۸۳ (هجری قمری) درگذشت.
ابوالحسن علی بن احمد بن علی بن فتح شریشی اُمَیّی معروف به
ابن لبّال اهل
شریش، از شهرهای بزرگ اندلس بود و در سال ۵۰۸ (هجری قمری) به دنیا آمد.
او از پیشگامان فن قرائت بود و در ادبیات عرب مهارتی تمام داشت.
زرکلی او را از هواداران
بنی‌امیّه خوانده است.
ابن ابّار افزون بر آن‌که ایشان را فردی با ورع و عادل دانسته می‌نویسد: «وی در شعر هم دستی داشت و به دو گونه نظم و نثر می‌سرود و در مراتب علمی چنان بود که گروهی از بزرگان و مشایخ از وی حدیث روایت کرده اند.»
ابوالحسن قرائت را نزد استادانی چند از جمله عیاش بن طفیل ـ از مقریان برجسته ـ فرا گرفت و کتاب
الموطأ مالک را از ابن عربی که او نیز از محدثان بنام بود آموخت و بدین ترتیب در علم حدیث صاحب نظر گردید.
علی بن احمد برادرش محمد قرائت را از وی آموخت.
ابن لبّال علاوه بر تعلیم و تعلم مدتی قضاوت
زادگاهش شریش را بر عهده داشت.
اُمَیّی شرحی مفید و نیکو بر کتاب
مقامات حریری نوشت.
شریشی در ۵۸۳ (هجری قمری) از دنیا رفت.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلام، برگرفته از مقاله «علی بن احمد شریشی»، ج۴، ص ۲۳۰.
