• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

علی صیفی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف




علی بن احمد سیفی (قرن ۶ ق) از شاعران برجسته قرن ششم (هجری قمری) و مداح دربار خوارزمشاهان بود.
او در ستایش سلطان تکش خوارزمشاه اشعاری سروده است.
عوفی و هدایت وی را به سبب فصاحت و بدایع کلام ستوده‌اند.
از او دیوان شعری باقیمانده است.




علی بن احمد بدیع الزمان سیفی نیشابوری از شاعران سده ششم (هجری قمری) بود و در دربار خوارزمشاهان خدمت می‌کرد.
[۱] نفیسی، سعید، تاریخ نظم و نثر در ایران، ج۱، ص۹۵.
عوفی سروده‌هایش را همانند شمشیر براّن و عقلش را در نهایت کمال توصیف کرده و می‌نویسد: «نظم و نثر سیفی وصف ناشدنی است.»
سپس پاره‌ای از سروده‌های او را آورده است.
[۲] گرانویل براون، ادوارد، لباب الالباب، ص۳۵۹ـ۳۶۱.
هدایت نیز شاعر را ستوده و او را مداح سلطان تکش خوارزمشاه (حکومت ۵۸۹ ـ ۵۹۶ هـ.ق) معرفی کرده و در صنایع و بدایع شعری وی را چیره‌دستی کامل خوانده است.
[۴] هدایت، رضا‌قلی خان، مجمع الفصحاء، ج۲، ص۷۰۸.


علی بن احمد دیوان شعری دارد که به نام دیوان سیفی نیشابوری مشهور است.

(دیگر منابع:
[۶] خیام‌پور، عبدالرسول، فرهنگ سخنوران، ص ۲۸۴.
[۷] دهخدا، علی‌اکبر، لغت نامه دهخدا، ج۸، ص۱۲۲۴۸.
)

۱. نفیسی، سعید، تاریخ نظم و نثر در ایران، ج۱، ص۹۵.
۲. گرانویل براون، ادوارد، لباب الالباب، ص۳۵۹ـ۳۶۱.
۳. آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۲، ص۴۸۷.    
۴. هدایت، رضا‌قلی خان، مجمع الفصحاء، ج۲، ص۷۰۸.
۵. آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۲، ص۴۸۷.    
۶. خیام‌پور، عبدالرسول، فرهنگ سخنوران، ص ۲۸۴.
۷. دهخدا، علی‌اکبر، لغت نامه دهخدا، ج۸، ص۱۲۲۴۸.



• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلام، برگرفته از مقاله «علی بن احمد سیفی»، ج۴، ص۲۲۹.






جعبه ابزار