علی عبدری 1
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
علی بن حسن عبدری (
۵۲۴ ـ
۵۹۹ هـ.ق) در
بصره از استادان برجسته‌ای چون ابومحمد جابر بن محمد انصاری، ابوالعزّ طلحة بن علی مالکی و ابوالحسن علی بن عبداللّه واعظ
حدیث آموخت.
ادبیات را نزد بزرگان ادبی چون ابوعلی احمر و ابوالعباس بن حریری فراگرفت و برای تکمیل دانش خود به بغداد رفت.
وی در ادبیات و عروض به مهارتی برجسته دست یافت و پس از بازگشت به بصره، مجلس درس ادبی برپا کرد و به تدریس پرداخت.
او همچنین شاعری توانا بود و چندین شعر از او در منابع ذکر شده است.
از آثار او کتاب
فوائد فی الادب بر جای مانده است.
ایشان در سال ۵۹۹ (هجری قمری) در بصره درگذشت.
ابوالحسن علی بن حسن بن اسماعیل عبدری بصری ملقب به
ابن مُقْله بر پایه گزارش
یاقوت حموی اهل بصره بود.
او در سال ۵۲۴ (هجری قمری) به دنیا آمد.
پس از رشدونمو به کسب دانش پرداخت.
برای تکمیل دانسته‌های خویش بارها راهی بغداد شد و از شیوخ معروف آن‌جا نیز استفاده برد.
او در این مدت به آوازه‌ای دست یافته بود و به ویژه در ادبیات و عروض استادی کامل و ادیبی چیره‌دست بود.
سرانجام به زادگاهش بصره بازگشت و مجلس درس برپا ساخته و به تدریس ادبیات پرداخت.
وی در تدریس روشی نیکو داشت.
شعر نیز می سرود.
صفدی ابیاتی از سروده‌های او را ذکر کرده است.
ابوالحسن در بصره از
ابومحمد جابر بن محمد انصاری،
ابوالعزّ طلحة بن علی مالکی و
ابوالحسن علی بن عبداللّه واعظ حاضر شد و به استماع حدیث پرداخت.
ادبیات را از ابوعلی احمر، ابوالعباس بن حریری و ابوالعزّ بن ابی‌الدنیا که همگی از استادان برجسته این فن بودند آموخت.
ابن مقله اثری با عنوان
فوائد فی الادب از خود بر جای گذارد.
عبدری درنهایت در ۵۹۹ (هجری قمری) در بصره از دنیا رفت.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلام، برگرفته از مقاله «علی بن حسن عبدری»، ج۴، ص ۲۳۱.
