علی فرخی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
علی بن جولوغ فرخی (م
۴۲۹ هـ.ق) شاعر و موسیقیدان قرن پنجم هجری بود.
وی ابتدا کشاورزی میکرد. پس از ازدواج و به دلیل تنگدستی، به دربار
ابومظفر احمد بن محمد چغانی پیوست و سپس در دربار
سلطان محمود غزنوی مقرب شد.
در مدح سلطان و بزرگان اشعار بسیاری سرود و به ثروت و شهرت دست یافت.
او را از شاعران برجسته قصیدهسرا و از ادیبان و موسیقیدانان زمان خود دانستهاند.
برخی او را شاگرد عنصری بلخی دانستهاند، اما دهخدا این نظر را ضعیف میداند.
دیوان اشعار او نزدیک به ده هزار بیت دارد و اثر دیگرش
ترجمان البلاغه در صنایع شعری است.
وی در سال ۴۲۹ (هجری قمری) درگذشت.
ابوالحسن علی بن جولوغ فرّخی سیستانی زاده شده و ساکن
سیستان بود.
در ابتدا کشاورزی ساده بود و با تنگدستی می زیست، ولی بعدها پس از ازدواج و بر اثر تنگدستی به دربار ابومظفر احمد بن محمد چغانی رفت و با اشعار خود مورد لطف و محبت او واقع شد.
سپس بر اثر داشتن استعداد شعری و مهارت در موسیقی، مقرب دربار سلطان محمود غزنوی گشت، به طوری که در سفرها و جنگها همراه سلطان بود و سلطان، فرزندانش، همچنین دیگر بزرگان را مدح می کرد؛ ازاین رو به ثروت زیادی رسید.
او را از ادبیان، موسیقی دانان، نوازندگان و از شاعران قصیده سرای ایرانی در عصر خویش معرفی کردهاند.
وی اشعارش را با صدایی دلنواز میخواند و از نظر مهارتش در شعر همپایه سعدی توصیف شده است.
ابوالحسن را شاگرد شاعر بزرگ
عنصری بلخی دانستهاند؛ گرچه
دهخدا این مسئله را ضعیف دانسته و میافزاید: او شاعری شراب خوار بود.
فرّخی دیوان شعری نزدیک به ده هزار بیت داشت
و
ترجمان البلاغه در صنایع شعر از اوست.
سیستانی در سال ۴۲۹ (هجری قمری) از دنیا رفت.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلام، برگرفته از مقاله «علی بن جولوغ فرخی»، ج۳، ص۲۵۶-۲۵۷.