علی متیطی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
علی بن عبداللّه متیطی (م
۵۷۰ هـ.ق) قاضی و فقیه
مالکی‌مذهب در
اندلس و مغرب اسلامی بود.
وی دانش
فقه و شروط را نزد دایی‌اش، ابوالحجاج متیطی، در فاس آموخت.
او در سبته نزد قاضی ابومحمد تمیمی به تحصیل فقه و مناظره پرداخت.
وی مدتی کتابت قاضی ابوموسی عمران را برعهده داشت و پس از وی در
اشبیلیه به قضاوت رسید.
همچنین زمانی در
شریش عهده‌دار قضا بود.
اثر او با عنوان
النهایة و التمام فی معرفة الوثائق و الأحکام در زمینه فقه قضایی و ثبت احکام برجای مانده است.
ایشان در همان‌جا در سال ۵۷۰ (هجری قمری) درگذشت.
ابوالحسن علی بن عبداللّه بن ابراهیم متیطی انصاری قاضی و فقیه مالکی مذهب بود.
اطلاعات چندانی در منابع قدیم و جدید از وی به دست نیامد.
او مدتی همراه دایی خود ابوالحجاج متیطی در فاس، از شهرهای مغرب بود.
ابوالحسن از ابوالحجاج علم فقه و شروط (علمی که از نحوه ثبت احکام صادره از جانب قاضی در دفاتر بحث می‌کند تا هنگام انقضای شهود، استناد به آن احکام صحیح باشد) آموخت.
همچنین در سبته، از شهرهای مغرب از قاضی ابومحمد بن ابی‌عبداللّه تمیمی فقه و مناظره فرا گرفت.
علی بن عبداللّه مدتی برای قاضی ابوموسی عمران بن عمران کتابت می‌کرد و جانشین او در صدور حکم در اشبیلیه بود.
زمانی نیز متولی قضاوت در شریش، از شهرهای اندلس بود.
انصاری اثری از خود بر جای گذاشت که آن‌را
النهایة و التمام فی معرفة الوثائق و الاحکام نام نهاد.
متیطی در سال ۵۷۰ (هجری قمری) در شریش درگذشت.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلام، برگرفته از مقاله «علی بن عبداللّه متیطی»، ج۴، ص ۲۶۵.
