عمعق بخاری
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عمعق بخاری (م
۵۵۱ هـ.ق) از شاعران فارسیزبان قرن ششم هجری و از مدیحهسرایان دربار
سلجوقیان بود.
وی اشعاری در مدح شمسالدین ملک ابوالحسن نصیرالدوله سرود.
او همعصر شاعرانی چون رشید وطواط، ادیب صابر،
حکیم سنایی و
امیر معزی بوده است.
از جمله آثار او
قصیدهای درباره داستان یوسف و زلیخا است.
تاریخ وفاتش را سالهای
۵۴۲ و ۵۵۱ (هجری قمری) ذکر کردهاند.
شهابالدین عمعق بخاری (بخارائی) امیرالشعرا از شاعران فارسی گوی قرن
ششم بود.
وی در مدح و ستایش خاندان سلجوقی اشعار فراوانی سروده است و ممدوح عمده وی شمس الدین ملک ابوالحسن نصیرالدوله بود.
در منابع از این فرد با عناوین مختلف از قبیل
ناصر بخاری،
عصمت بخاری،
عمعق بخاری،
والی بخاری و
بخارایی یاد شده است.
وی از معاصران رشید وطواط، ادیب صابر، حکیم سنایی، عثمان مختاری و امیر معزّی بود.
بخاری دارای آثاری است که عبارتند از:
• دیوان شعری از او نقل شده که گویا هفت هزار بیت داشته، اما اندکی از آن باقی مانده است.
• قصیده ای درباره قصه یوسف و زلیخا.
همانطور که ذکر شد آثار این شاعر اغلب از بین رفته است و اندکی از اشعار وی که آمیخته با اشعار دیگران است، در تبریز در سال ۱۳۰۷ (شمسی) چاپ شد.
تاریخ وفات
بخاری را سالهای ۵۴۲ (هجری قمری)
و ۵۵۱ (هجری قمری)
ذکر کردهاند.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلام، برگرفته از مقاله «عمعق بخاری»، ج۴، ص۲۵۵.