فرامرز بن علی علاءالدوله
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
فرامرز بن علی علاءالدوله (زنده در
۵۱۶ هـ.ق) از فرمانروایان عادل و حکیم ری در قرن ششم (هجری قمری) بود که به خوش‌خلقی و خردمندی شهرت داشت.
بیهقی او را در سال ۵۱۶ هجری در خراسان ملاقات کرده و از تألیف او به نام
مهجة التوحید یاد کرده است.
این اثر در دفاع از دیدگاه‌های حکیم ابوبرکات بن ملکان طبیب بغدادی درباره توحید نوشته شده است.
ایشان همچنین معاصر حکیم عمر خیام بود و با وی مناظره و گفت‌وگوهایی علمی داشته است.
علاءالدوله فرامرز بن علی بن فرامرز حاکم
ری و فرمانروایی عادل، حکیم و بسیار خوش اخلاق بوده است.
ایشان با حکیم
عمر خیام معاصر و با وی گفتگو و بحثی نموده است.
بیهقی او را در
خراسان در سال ۵۱۶ (هجری قمری) ملاقات کرده و می نویسد: «فرامرز کتاب خودش را با نام مهجة التوحید به پدرم عرضه کرد.»
علاءالدوله دارای اثری همچو
مهجة التوحید است.
فرامرز در این کتاب، از نظر حکیم
ابوبرکات بن ملکان طبیب بغدادی از توحید دفاع و در مسئله‌ای آن را تقریر کرده است.
علاءالدوله تا سال ۵۱۶ (هجری قمری) در قید حیات بوده است.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «فرامرز بن علی علاءالدوله»، ج۴، ص۲۵۹.
