لطف الله
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
لطف اللّه بن عطاء اللّه نیشابوری، (قرن
۷ ه) از دانشمندان و شاعران
شیعه قرن ششم (هجری قمری) و از سادات حسنی یا حسینی
نیشابور بود.
اطلاعات دقیقی از زندگی، تولد و وفات او در دست نیست، اما شاگردش
منتجب‌الدین از او به عنوان عالمی متبحر یاد کرده که در نیشابور محفل علمی داشته است.
منتجب‌الدین برای استفاده از محضر او به نیشابور سفر کرد و آثارش را نزد او عرضه داشت.
برخی منابع وی را شاگرد ابوعلی طوسی، فرزند شیخ طوسی، دانسته‌اند.
تنها اثر شناخته‌شده او دیوان شعری است که به گفته منتجب‌الدین، حدود ده هزار بیت داشته است.
سید لطف اللّه بن عطاءاللّه بن احمد حسنی شجری نیشابوری را بعضی منابع
حسینی خوانده‌اند.
از عالمان شیعه قرن ششم (هجری قمری) بود که در شهر نیشابور می‌زیست.
از تاریخ ولادت و دیگر بخش‌های زندگی‌اش اطلاعات چندانی در دست نیست.
نخستین کسی که به معرفی او پرداخته، شاگردش منتجب‌الدین است.
وی به اختصار، بخشی از زندگی علمی او را آورده است. ۲
پس از منتجب‌الدین، دیگر منابع شیعی تنها به گفته‌های او بسنده کرده و چیز دیگری بر شرح‌حال ایشان نیفزوده‌اند.
از گفته‌های منتجب‌الدین در
الفهرست برمی‌آید این دانشمند شیعی در شهر نیشابور محفل علمی و کرسی درس داشته است.
همین امر، منتجب‌الدین را برانگیخت تا برای بهره‌مندی از دانش وی به نیشابور سفر کند و به جمع شاگردان او بپیوندد.
او در نیشابور، کتاب‌ها و آنچه را آموخته بود، به استادش عرضه کرد و به تأیید وی رسانید.
سید لطف اللّه به گفته ابن بابویه رازی، شاگرد ابوعلی طوسی، پسر
شیخ طوسی بوده است.
رازی در پایان برای این استاد و شاگرد طلب رحمت کرده است.
شجری حلقه علمی داشت و منتجب‌الدین با حضور در آن و درک جایگاه علمی او، از وی به بزرگی یاد کرده و او را دانایی متبحر
دانسته است.
حسنی با وجود جایگاه علمی‌اش در نیشابور، تنها اثری که برای این عالم و نویسنده شیعی شمرده‌اند، دیوان شعر است.
به گفته منتجب‌الدین اشعار این دیوان به ده هزار بیت
می‌رسیده است.
نیشابوری در نیمه اول قرن ششم (هجری قمری) زنده بوده است؛ اما تاریخ وفاتش و چگونگی آن معلوم نیست.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلام، برگرفته از مقاله «لطف اللّه بن عطاء اللّه نیشابوری»، ج۴، ص ۲۶۹.
