لوکری
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
فضل بن محمد لوکری (م
۴۶۴ هـ.ق) فیلسوف، ادیب و شاعر بود و به دو زبان فارسی و عربی شعر می‌سرود.
او در نجوم نیز از دانشمندان نامی به شمار می‌رفت.
وی در سال
۴۲۷ (هجری قمری) با عمر خیام مأمور زیج و تاریخ جلالی ملک شاهی شد.
بسیاری از حکمای معروف
خراسان مانند قطب‌الزمان محمد بن ابی‌طاهر طبسی مروزی، مجدالافاضل قاضی عبداللّه لرزاق تُرکی و
شرف‌الزمان محمد بن یوسف ایلاقی از شاگردن او بوده‌اند.
اسرار الحکمه،
بیان الحق بضمان الصدق و
دیوان شعر آثار او می‌باشند.
ابوالعباس فضل بن محمد مروزی لوکری در روستای لوکر مرو متولد شد.
او فیلسوف، ادیب و شاعر بود و به دو زبان فارسی و عربی شعر می‌سرود.
وی در آخر عمر نابینا شد.
فضل بن محمد از شاگردان
بهمنیار بن مرزبان حکیم (شاگرد
ابن سینا) بود.
ابوالعباس بسیاری از حکمای معروف خراسان مانند
قطب‌الزمان محمد بن ابی‌طاهر طبسی مروزی، مجدالافاضل قاضی عبداللّه لرزاق تُرکی، شرف‌الزمان محمد بن یوسف ایلاقی،
فریدالدین عمر بن غیلان بلخی و
عین‌الزمان حسن قطان مروزی از شاگردان او بوده‌اند.
لوکری فنون حکمت و دقایق آن را به خوبی می‌دانست و گفته شده او حکمت را در خراسان انتشار داد.
وی در
نجوم نیز از دانشمندان نامی به شمار می‌رفت؛ چنان‌که در سال ۴۲۷ (هجری قمری) با
عمر خیام و
ابوالمظفر اسفزازی،
میمون بن نجیب واسطی مأمور زیج و تاریخ جلالی ملک شاهی شد.
مروزی دارای آثاری است که عبارتند از:
• اسرار الحکمه؛
• بیان الحق بضمان الصدق؛
• دیوان شعر.
فضل سرانجام سال ۴۶۴ (هجری قمری) در مرو درگذشت.
برخی گفته‌اند او تا اوایل قرن ششم زنده بوده است.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلام، برگرفته از مقاله «فضل بن محمد لوکری»، ج۳، ص۲۷۷.
