مبارک بن فاخر بغدادی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مبارک بن فاخر بغدادی (
۴۳۱ ـ
۵۰۰ هـ.ق) محدث، ادیب و آگاه به لغت بود و از علمای برجسته
بغداد به شمار می‌رفت.
از ابوطیب طبری و علم ادبیات را از ابوالقاسم ابن برهان اسدی فرا گرفت.
از شاگردان او، ابومحمد مقری بود. برخی او را به جعل حدیث متهم کرده‌اند.
از آثار ایشان می‌توان به
المعلم فی النحو و
نحو العرف اشاره کرد.
وی در سال ۵۰۰ (هجری قمری) در بغداد درگذشت.
ابوکرم مبارک بن فاخر بن محمد بغدادی معروف به ابن دبّاس در سال ۴۳۱ یا
۴۴۸ (هجری قمری) در بغداد به دنیا آمد.
او محدث، عارف به لغت و از ادبیان برجسته بغداد به شمار می‌رفت.
برخی از علمای اهل سنت از جمله ابوالفضل اللّه بن ناصر او را به کذب و تزویر متهم نموده و گفته‌اند او احادیثی را که نشنیده بود نقل می‌کرد.
وی با شعر و شاعری هم آشنایی داشت که
یاقوت چند بیت از اشعار او را آورده است.
ابن دبّاس علم حدیث را از
ابوطیب طبری و علم ادبیات را از
ابوالقاسم ابن برهان اسدی فراگرفت.
ابوکرم شاگردانی داشت که از جمله شاگردان او،
ابومحمد مقری بود و شرح کتاب سیبویه را نزد او خواند.
بغدادی کتاب‌هایی تألیف کرده است، که عبارتند از:
• المعلم فی النحو؛
• نحو العرف؛
• شرح خطبة ادب الکاتب.
مبارک در سال ۵۰۰ (هجری قمری) در بغداد از دنیا رفت و در قبرستان باب حرب به خاک سپرده شد.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «مبارک بن فاخر بغدادی»، ج۳، ص۲۸۴.
