محسن بن حسین خزاعی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
محسن بن حسین خزاعی (قرن پنجم هجری) از فقها، محدثان و واعظان موثق امامیه بود.
وی از شاگردان سید رضی، سید مرتضی، شیخ طوسی و ابوالحسن عبداللّه لجباربن احمدبن ابی مطیع بود.
همچنین از مشایخ برجستهای چون ابوسعید محمد خزاعی بهره برد.
او آثاری همچون
الأمالی،
السیَر،
اعجاز القرآن و
بیان مَن کنتُ مولاه را تألیف کرد.
در قرن
۵۰۰ (هجری قمری) درگذشت.
ابوالفتح محسن بن حسین بن احمد خزاعی رازی نیشابوری واعظ، فقیه، حافظ، محدث و در نقل روایت موثق و مورد اعتماد بود.
وی عموی ابومحمد عبداللّه لرحمان رازی نیشابوری و برادرش ابوسعید محمد، جد
ابوالفتوح رازی میباشد.
برادرش احمد نیز از فقها و محدثان مشهور امامیه در
ری بود.
به گفته
خوانساری،
ابوالفتح از شاگردان
سید رضی (م
۴۰۶ هـ.ق) بوده
که در این صورت، باید دست کم در اواخر قرن چهارم (هجری قمری) به دنیا آمده باشد.
سید مرتضی و
شیخ طوسی و ابوالحسن عبداللّه لجبار بن احمد بن ابیمطیع از دیگر مشایخ او هستند.
محسن شاگردانی داشته که از جمله؛ پسر برادرش ابوسعید در کتاب
الاربعین عن الاربعین از او روایت کرده است.
همچنین جد شیخ منتجبالدین حسن بن حسین بن بابویه معروف به حسکا که راوی از شیخ طوسی بوده، از وی نیز روایت کرده است. بنابر این وی در طبقه شیخ طوسی و معاصر وی خواهد بود.
با این وجود شیخ در فهرست از او یاد نکرده است.
خزاعی آثاری تالیف کرده که عبارتاند از:
• الأمالی در حدیث؛
• السیَر؛
• اعجاز القرآن؛
• و کتاب بیان مَن کنتُ مولاه.
که
ابوالفتوح رازی به واسطه پدرش علی و جدش ابوسعید این کتابها را از او گزارش کرده است.
در قرن ۵۰۰ (هجری قمری) درگذشت.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «محسن بن حسین خزاعی»، ج۳، ص۲۸۶.