محمد بن ابراهیم عطار
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
محمد بن ابراهیم عطار (
۳۸۱ ـ
۴۶۶ هـ.ق) محدثی حافظ و برجسته بود.
او از اساتیدی چون خطیب بغدادی، ابونعیم حافظ و ابوبکر بن مردویه حدیث آموخت.
وی شاگردانی چون سعید بن ابی رجاء و حسین بن عبدالله لملک ادیب تربیت کرد.
از آثار او میتوان به
الاربعین فی الحدیث و المعجم الکبیر اشاره کرد.
ایشان در سال ۴۶۶ (هجری قمری) در
اصفهان درگذشت.
ابوبکر محمد بن ابراهیم بن علی عطار اصفهانی در سال ۳۸۱ (هجری قمری) به دنیا آمد.
وی محدثی حافظ و برجسته بود، نزد اهالی شهر خود از منزلت خاصی برخوردار شده بود.
محمد برای کسب علم و حدیث به شهرهای گوناگون سفر کرد و در بغداد از
خطیب بغدادی،
ابونعیم حافظ،
ابوالقاسم حُرفی و
ابوعلی بن شاذان، در اصفهان از
ابوبکر بن مردویه و
ابوسعید نقاش در بصره از
ابوعمر هاشمی و
علی بن قاسم نجّاد حدیث را فراگرفت.
محمد بن ابراهیم شاگردانی مانند
سعید بن ابی رجاء،
حسین بن عبداللّه لملک ادیب و
اسماعیل بن علی حمامی را تربیت نمود.
ابوبکر کتابهایی تألیف کرده که عبارتند از:
• الاربعین فی الحدیث؛
• المعجم الکبیر.
عطار در سال ۴۶۶ (هجری قمری) در اصفهان از دنیا رفت.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «محمد بن ابراهیم عطار»، ج۳، ص۳۴۷.