محمد بن ابراهیم یزدی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
محمد بن ابراهیم یزدی (
۳۱۹ ـ
۴۰۸ هـ.ق) از محدثان بزرگ قرن چهارم (هجری قمری) بود.
وی در
نیشابور و اصفهان تحصیل کرد.
او استاد قاسم بن فضل ثقفی و صاحب کتاب
الامالی الاربعین بود.
ذهبی ایشان را «مسند اصفهان» نامیده و احادیثش را معتبر دانسته است.
وی در سال ۴۰۸ (هجری قمری) در
اصفهان درگذشت.
ابوعبداللّه محمد بن ابراهیم بن جعفر یزدی جرجانی در سال ۳۱۹ (هجری قمری) در
گرگان متولد شد.
وی سپس به نیشابور رفت و دوران رشد علمی خود را در آن‌جا سپری کرد.
ذهبی وی را «مسند اصفهان» در زمان خودش دانسته
و احادیث وی را که در کتاب
الثقفیات نقل شده‌اند از نظر سند عالی دانسته است.
ابوعبداللّه از محضر بزرگان نیشابور همچون
ابوعلی حافظ،
ابوبکر محمد بن حسین قطان و
ابوالعباس أصم بهره برد.
سپس در سال
۳۴۰ (هجری قمری) به اصفهان رفته به کسب علم و دانش ادامه داد و از محدثان مشهور شد.
محمد بن ابراهیم شاگردانی داشته که از جمله آن‌ها؛
سلیمان بن ابراهیم حافظ و
ابوالحسین ذکوانی از شاگردان وی به شمار می‌روند.
او از استادان بزرگ
قاسم بن فضل ثقفی صاحب کتاب
الثقفیات می‌باشد.
جرجانی کتاب
الامالی الاربعین را نگاشته است.
یزدی در سال ۴۰۸ (هجری قمری) در اصفهان درگذشت.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «محمد بن ابراهیم یزدی»، ج۳، ص۳۸۰.
