محمد بن احمد انصاری طلیطلی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
محمد بن احمد انصاری طلیطلی (زنده در
۵۱۲ هـ.ق) قاری و فاضل اندلسی بود که در طلیطله زاده شد و بعدها در فاس سکونت گزید.
وی از استادان بزرگ قرائت مانند مغامی و ابن البیری بهره برد و در این علم مهارت یافت.
در فاس شاگردانی داشت و ابواسحاق غرناطی در سال ۵۱۲ (هجری قمری) از او قرائت آموخت.
اثر برجسته‌اش رساله‌ای در ا
ختلاف قراء سبعه است.
اطلاعاتی درباره تولد و وفات او در منابع ثبت نشده است.
ابوعبداللّه محمد بن احمد بن عبدالرحمان انصاری طلیطلی ملقب به
ابن فُرقاشَش فاضل، قاری
و از اهل طُلَیطله (شهری در
اندلس) بود
که بعدها در فاس
مراکش سکونت اختیار کرد.
از تاریخ تولد، وفات و دیگر ابعاد حیات علمی و اجتماعی وی در منابع ذکری به میان نیامده است.
ابوعبداللّه در طلیطه از استادان بزرگِ فن قرائت
چون مغامی
و ابوالحسن بن البیری
بهره‌مند شد و خود در این فن، مهارت لازم را کسب نمود.
محمد بن احمد در شهر فاس شاگردانی داشته و ابواسحاق غرناطی
نیز در سال ۵۱۲ (هجری قمری) در مسجد حمزه غرناطه از وی قرائاتِ مختلف را آموخته است.
انصاری اثرش تألیف کوچکی در
اختلاف قراّء سبعه است.
طلیطلی زنده سال ۵۱۲ (هجری قمری) است.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «محمد بن احمد انصاری طلیطلی»، ج۴، ص۲۸۸.
