محمد بن احمد باجی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
محمد بن احمد باجی (
۳۵۶ ـ
۴۲۳ هـ.ق) فقیه و محدث
مالکی مذهب اهل اشبیلیه بود.
وی از اساتید بزرگی همچون ابوبکر بن اسماعیل مهندس و حسن بن اسماعیل ضرّاب بهره برد.
او در
علم حدیث و فقه مالکی بسیار برجسته بود و اثر معروفش "السجلات للقضاة و الوثاق" است.
ایشان در ۴۲۳ (هجری قمری) درگذشت.
ابوعبداللّه محمد بن احمد بن عبداللّه باجی اشبیلی لخمی اندلسی اهل اشبیلیه بود.
در ماه صفر سال ۳۵۶ (هجری قمری) چشم به جهان گشود.
از محدثان
و فقیهان
مالکی مذهب
و در عصر خود کم نظیر بود.
ابوعبداللّه خولانی او را دانشمند، صاحب رأی و نظر، باوقار و از خاندان علم و دانش ذکر کرده و ستوده است.
ابوعبداللّه از جدش عبداللّه بن محمد روایت کرده است.
وی برای شنیدن و جمع‌آوری حدیث و دانش همراه پدرش رهسپار مشرق زمین شد.
از محضر استادانی بزرگ همچون
ابوبکر بن اسماعیل مهندس و
حسن بن اسماعیل ضرّاب بهره گرفت.
محمد بن احمد شاگردانی داشته که از جمله؛
ابن فرات بطلیوسی،
محمد بن عبداللّه حضار، ابوبکر بن ولید و دیگران از شاگردان او بودند.
اندلسی مدتی متولی کار شورا در زادگاهش بود؛
سپس متولی قضاوت در همان‌جا شد.
او و پدر و جدش از پیشتازان علم، دانش و همگی اهل فضل بودند.
محمد کتابهایی که تالیف کرده عبارتند از:
• السجلات للقضاة؛
• الوثاق.
باجی بنابر مشهور در بیستم ماه
محرم ۴۲۳ (هجری قمری) درگذشت.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «محمد بن احمد باجی»، ج۳، ص۲۹۱.
