محمد بن احمد حجری
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
محمد بن احمد حجری (
۴۸۴ ـ
۵۶۳ هـ.ق) قاری، نحوی، فقیه و شاعر اندلسی بود.
او از نسل اوس بن حجر، شاعر عرب جاهلی، بود.
ایشان در قرطبه از ابوالقاسم بن نخاس و دیگران قرائت قرآن را آموخت.
وی در بلنسیه نزد ابومحمد بطلیوسی و ابوالقاسم بن انقر به تحصیل ادب و
فقه پرداخت.
از استادان
حدیث او می‌توان به ابوعلی بن سکره صدفی و ابوالقاسم بن عربی اشاره کرد.
شاگردانی چون یوسف بن عبدالعزیز ابذی، محمد بن فشلیون، و محمد بن هاجر بلنسی از وی بهره بردند.
اثر برجستهٔ او
شرح مقدمة ابن بابشاذ در نحو است که آن را در سال
۵۳۳ (هجری قمری) در زندان نگاشته است.
ایشان در سال ۵۶۳ (هجری قمری) درگذشت.
ابوبکر محمد بن احمد بن عمران حجری بلنسی اندلسی تمیمی قاری، نحوی،
فقیه
و شاعر بود.
او از فرزندان اوس بن حجر تمیمی، شاعر زمان جاهلیت، بود.
وی در سال ۴۸۴ (هجری قمری)
در بلنسیه (در شرق
اسپانیا) دیده به جهان گشود.
در سال
۴۸۷ (هجری قمری)
هنگامی که رومیان بر شهر بلنسیه مسلط شدند، به همراه پدرش به المریه رفت و در آن‌جا نشوونما کرد.
وی مصاحب ابوالعباس عریف بود.
ابوبکر در سال
۵۰۶(هجری قمری) به
قرطبه رفت و از ابوالقاسم بن نخاس قرائت مختلف
قرآن را آموخت.
از دیگر استادان او در قرائت، ابوبکر عمر بن احمد بن فصیح،
ابوالقاسم بن عربی،
ابوالحسن برجی
و
خلف بن محمد انصاری است.
وی همچنین از
ابوعلی بن سکره صدفی،
عباد بن سرحان،
ابوالحسن بن عاص،
ابوالقاسم بن عربی،
عبدالقادر بن حناط
و ابحر اسدی حدیث شنید.
در
۵۰۸ (هجری قمری) به وطن خود بلنسیه بازگشت
و ادبیات عرب را از ابومحمد بطلیوسی
و فقه را از ابوالقاسم بن انقر سرقسطی
فرا گرفت.
بلنسی شاگردان و راویانی داشت که از آن میان می‌توان به افرادی همچون؛ یوسف بن عبدالعزیز ابذی،
محمد بن عبدالعزیز بن سعاده،
ابوعبداللّه محمد بن احمد بن فشلیون کبیر،
محمدیوسف بن خباز،
محمد بن هاجر بلنسی
و عبداللّه بن محمد بن خلف نیز از شاگردان او هستند، اشاره نمود.
افرادی همچنین ابوالخطاب احمدمحمد قاضی و احمد بن هارون بن عات از او روایت کرده‌اند.
محمد بن احمد اثرش
شرح مقدمة ابن بابشاذ، در علم نحو است.
در سال ۵۳۳ (هجری قمری) در زندان کتاب را به نگارش درآورد.
حجری در نهایت در سال ۵۶۳ (هجری قمری) وفات کرد.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «محمد بن احمد حجری»، ج۴، ص۳۰۸.
