محمد بن احمد خیّاط
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
محمد بن احمد خیّاط (
۴۰۱ ـ
۴۹۹ هـ.ق) عالم بزرگ به عنوان استاد قرائت قرآن شناخته میشد.
او بیش از شصت سال در مسجد ابن جرده به آموزش قرآن به نابینایان پرداخت و حدود هفتاد هزار نفر را تعلیم داد.
وی ابتدا شافعی مذهب بود و بعدها به حنبلی گروید.
کتاب
المهذب فی القرائات العشر از تألیفات اوست.
ایشان در سال ۴۹۹ (هجری قمری) در
بغداد درگذشت و در مقبره باب حرب دفن شد.
ابومنصور محمد بن احمد بن علی خیاط بغدادی در سال ۴۰۱ (هجری قمری) به دنیا آمد.
اصلش شیرازی و ساکن بغداد بود.
وی امام جماعت مسجد ابن جرده در بغداد بود و سالیان متمادی در آن مسجد به تعلیم قرآن مشغول بود.
گویند بیش از شصت سال به تعلیم افراد کور اشتغال داشت و حدود هفتاد هزار نابینا را تعلیم داد.
وی ابتدا شافعی مذهب بود، سپس به مذهب حنبلی گروید.
ابومنصور علم فقه را در محضر
قاضی ابویعلی، ۱
علم حدیث را نزد
ابوالقاسم بن بشران و قرائت را نزد
ابونصر بن مسرور فراگرفت.
وی از عالمان مشهور و از استادان بزرگ قرائت قرآن بود و به تعلیم قرآن اشتغال داشت.
ابن احمد شاگردان بسیاری را پرورش داد که
ابوطاهر سلفی و دو تن از نوادگانش به نامهای ابومحمد عبداللّه بن علی و ابوعبداللّه حسین نزد او قرائت آموختند.
محمد بن احمد کتاب
المهذب فی القرائات العشر را نگاشته است.
خیاط در سال ۴۹۹ (هجری قمری) در بغداد از دنیا رفت و در مقبره باب حرب نزدیک قبر
احمد بن حنبل به خاک سپرده شد.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «محمد بن احمد خیّاط»، ج۳، ص۳۲۵.