محمد بن احمد غنجار
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
محمد بن احمد غنجار (
۳۳۷ ـ
۴۱۲ هـ.ق) از محدثان و علمای برجسته ماوراءالنهر بود.
او به جمعآوری احادیث پرداخت.
ایشان از استادانی چون ابوصالح خلف بن محمد بن اسماعیل خیام و ابوعمرو محمد بن کاتب بخاری بهره برد.
وی شاگردانی چون ابوبکر محمد جعفری و ابومظفر هنّاد بن ابراهیم نسفی داشت.
از آثار او
تاریخ بخارا و
تاریخ صحابه است.
ایشان در سال ۴۱۲ (هجری قمری) در
بخارا درگذشت.
ابوعبداللّه محمد بن احمد بن محمد غنجار ورّاق بخاری در سال ۳۳۷ (هجری قمری) در بخارا دیده به جهان گشود.
ابتدا صحاف بود و به انواع احادیث معرفت و آگاهی داشت و چون در جوانی احادیث
ابواحمد عیسی بن موسی غنجار را تتبع و جمعآوری مینمود، از اینرو غنجار لقب گرفت.
وی از محدثان معروف
ماوراءالنهر و از رؤسا و پیشوایان در
حدیث گشت.
ابوعبداللّه از
ابوصالح خلف بن محمد بن اسماعیل خیام و
ابوعمرو محمد بن کاتب بخاری کسب علم نمود؛ سپس به
مرو سفر کرد و از علمای آنجا بهره علمی برد.
محمد بن احمد شاگردانی داشته که از جمله آنها؛
ابوبکر محمد جعفری و
ابومظفر هنّاد بن ابراهیم نسفی بودند.
بخاری کتابهایی تالیف کرده که عبارتند از:
• تاریخ بخارا؛
کتاب نیکو و مفیدی تألیف نمود که اسامی همه علمای ماوراءالنهر را در آن جمعآوری شده است.
• تاریخ صحابه؛
• فضایل اربعه.
غنجار در سال ۴۱۲ (هجری قمری) در بخارا درگذشت
و در مقبره حوض الفدام به خاک سپرده شد.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «محمد بن احمد غنجار»، ج۳، ص۳۵۲.