محمد بن احمد نسفی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
محمد بن احمد نسفی (م
۴۱۴ هـ.ق) فقیه بزرگ
حنفی، اهل نسف و ساکن
بغداد بود.
فقه را نزد احمد بن علی حصاص رازی و عبیداللّه بزاز بغدادی آموخت.
وی شخصی زاهد، قانع و اهل شعر بود و ابن نجار اشعار او را نقل کرده است.
از آثار او
تعلیقه فی الخلاق و
دیوان شعر باقیمانده است.
ایشان در
شعبان سال ۴۱۴ (هجری قمری) درگذشت.
ابوجعفر محمد بن احمد بن محمود نَسَفی منسوب به نَسَفْ (شهری بین
جیحون و
سمرقند) میباشد.
او در بغداد سکونت میکرد.
ترجمهنویسان او را از فقیهان بزرگ حنفیه یاد کردهاند.
برخی از ترجمهنویسان وی را مردی زاهد، فقیر و باقناعت توصیف کرده و ستودهاند.
وی در عین حالی که از فقیهان بزرگ بود،
از علوم دیگر هم بیبهره نبود
و شعر میگفت.
ابن نجار اشعار او را روایت کرده است.
ابوجعفر دانش فقه را نزد
ابوبکر احمد بن علی حصّاص رازی و
ابوالقاسم عبیداللّه بزاز بغدادی خواند.
محمد بن احمد شاگردان و راویانی داشت که از آن میان میتوان به افرادی همچون؛
ابوحاجب استرآبادی و
ابونصر شیرازی از او روایت کردهاند، اشاره نمود.
ابن احمد آثاری به جا گذاشته که عبارتند از:
• تعلیقة فی الخلاق؛
•شعر.
نسفی در روز چهارشنبه هجدهم
یا هشتم شعبان
سال ۴۱۴ (هجری قمری) درگذشت.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «محمد بن احمد نسفی»، ج۳، ص۳۷۴.