محمد بن جعفر قزاز
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
محمد بن جعفر قزاز (م
۳۴۲ -
۴۲۲ هـ.ق) نحوی، لغوی، شاعر و از دانشمندان برجسته علوم عربی بود.
او مدتی در خدمت عزیزبن معز عبیدی، حاکم مصر، فعالیت داشت و برای او کتاب‌هایی تألیف کرد.
وی نزد علما و حاکمان از جایگاه والایی برخوردار بود و مورد ستایش شاعران قرار گرفت.
از آثار او می‌توان به
ادب السلطان،
التعریض و التصریح و الجامع فی اللغه اشاره کرد.
سرانجام در ۴۲۲ (هجری قمری) در قیروان درگذشت.
ابوعبداللّه محمد بن جعفر بن احمد قزاز قیروانی تمیمی در قیروان به دنیا آمد.
وی از دانشمندان و عالمان بزرگ علوم عربی عصر خویش بود.
ابوالقاسم ابن صیرفی از نویسندگان مصری درباره او می‌گوید: قزاز مدتی در خدمت حاکم مصر
عزیز بن معز عبیدی بود و برای او کتاب‌هایی تألیف کرد.
قزاز فردی ادیب، نحوی، لغوی، شاعر و نزد حاکمان و علما از جایگاه والایی برخوردار بود و نزد عموم مردم محبوبیت بسیاری داشت تا جایی که بعضی شعرا او را مورد مدح و ستایش قرار داده‌اند.
ابوعبداللّه دارای آثاری است که عبارتند از:
• ادب السلطان؛
• التعریض و التصریح؛
• اعراب الدریدیه؛
• شرح رسالة البلاغه؛
• ابیات معان فی شعر المتنبی؛
• ما اخذ علی المتنبی من اللحن و الغلط؛
• الظاء و الضاد؛
• الجامع فی اللغه؛
• مایجوز للشاعر استعماله فی ضرورة الشعر.
محمد بن جعفر سال ۴۲۲ (هجری قمری) در قیروان از دنیا رفت.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «محمد بن جعفر قزاز»، ج۳، ص۳۵۵.
