محمد بن حسین سلمی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
محمد بن حسین سلّمی (
۳۳۰ ـ
۴۱۲ هـ.ق) از محدثان
خراسان و بزرگان صوفیه بود.
در جستجوی حدیث به
مرو،
عراق و
حجاز سفر کرد و از اساتیدی چون ابوبکر صبغی، ابوالعباس اصم و ابوعبدالله بن اخرم حدیث آموخت.
وی در بین خواص، عوام، حاکمان و مردم مقبول بود و توجه خاصی به تاریخ صوفیه داشت.
از شاگردان او می‌توان به ابوالقاسم ازهری و قاضی ابوالعلاء واسطی اشاره کرد.
آثار برجسته‌اش شامل
طبقات الصوفیه،
آداب الصوفیه،
سنن الصوفیه،
مقامات الاولیاء و
حقائق التفاسیر است.
وی در سال ۴۱۲ (هجری قمری) درگذشت.
ابوعبداللّه لرحمان محمد بن حسین بن محمد بن موسی ازدی سلمی نیشابوری در سال ۳۳۰ (هجری قمری)
(و به نقلی
۳۲۵ هـ.ق)
به دنیا آمد.
در راه کسب حدیث به مناطقی چون مرو، عراق و حجاز سفر کرد.
منابع او را محدث خراسان
و بزرگ صوفیه توصیف کرده‌اند.
او بین خواص و عوام، موافق و مخالف، سلطان و رعیت فردی مقبول بود.
وی توجه خاصی به تاریخ صوفیه داشت و در زمینه تاریخ و تفسیر و سنن تألیفاتی نمود.
ابوعبداللّه لرحمان کتابت حدیث را از سال ۳۳۳ (هجری قمری) آغاز کرد و از
ابوبکر صبغی،
ابوالعباس اصم و ابوعبداللّه بن اخرم حدیث نوشت.
محمد بن حسین شاگردانی داشته که از جمله آن‌ها؛
ابوالقاسم ازهری،
قاضی ابوالعلاء واسطی و
احمد بن عبداللّه لواحد وکیل در شمار شاگردان او بودند.
ازدی آثار بسیاری تصنیف کرد که عبارت‌اند از:
• آداب الصوفیه؛
• ادب الصحبه؛
• آداب التعازی؛
• اربعین فی الحدیث؛
• امثال القران؛
• حقائق الحائق فی تفسیر القرآن؛
• درجات المعاملات؛
• زلل الفقر؛
• سنن الصوفیه؛
• طبقات الصوفیه؛
• عیوب النفس؛
• الانوار؛
• الفتوه؛
• مقامات الاولیاء؛
• منهاج العارفین؛
• سلوک العارفین؛
• مقدمة فی التصوف؛
• آداب الفقر و شرائطه؛
• رسالة الملامتیه؛
• رسالة فی غلطات الصوفیه؛
• السئوالات؛
• الفرق بین الشریعة و الحقیقه.
سلّمی در سال ۴۱۲ (هجری قمری) درگذشت.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «محمد بن حسین سلّمی»، ج۳، ص۳۳۴.
