محمد بن حسین علوی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
محمد بن حسین علوی (وفات
۴۰۸ هـ.ق) از نوادگان
امام سجاد (علیه‌السلام)، در دمشق به قضاوت و نقابت اشراف و اکابر شام اشتغال داشت.
ایشان حافظ قرآن، ادیب، شاعر و انسانی زاهد و عفیف بود.
از آثار او
دیوان شعری بر جای مانده است.
وی در
جمادی‌الاخر سال ۴۰۸ (هجری قمری) درگذشت.
ابوعبداللّه محمد بن حسین بن عبیداللّه بن حسین علوی شریف از نوادگان امام سجاد (علیه‌السلام) می‌باشد که در دمشق زندگی می‌کرد.
او حافظ قرآن، ادیب، شاعر و انسانی زاهد، عفیف و باخدا بود.
محمد در سال
۳۹۸ (هجری قمری) از جانب قاضی القضات مصر (در عصر خلافت الحاکم فاطمی) به سمت قضاوت
دمشق منسوب شد.
او پس از مرگ
ابوعبداللّه بن ابی دبس، علاوه بر امر قضاوت، امام جماعت، خطابت و نقابت اشراف و اکابر شام را برعهده گرفت.
ابوعبداللّه صاحب
دیوان شعری بود.
علوی سرانجام در جمادی الاخر سال ۴۰۸ (هجری قمری) از دنیا رفت و در مقبره زیدی واقع در باب الصغیر دمشق به خاک سپرده شد.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «محمد بن حسین علوی»، ج۳، ص۳۴۹.
