محمد بن شریح رعینی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
محمد بن شریح رعینی (
۳۹۲ ـ
۴۷۶ هـ.ق) از قرّاء، محدثان و فقهای برجسته
اندلس بود.
او در
عراق،
مصر و
مکه علم آموخت و به استاد مسلّم در فن قرائت تبدیل شد.
در علوم ادبیات عرب،
نحو و
فقه نیز تبحر داشت و از استادانی چون ابوذر هروی و قیحطالی حدیث شنید.
وی خطیب شهر
اشبیلیه شد و به دلیل قرائت نیکویش از حاکم وقت، معتضد، جایزه گرفت.
از شاگردانش فرزندش ابوالحسن شریح بن محمد و ابوالعباس بن عیشون بودند.
آثار مهم او شامل
الکافی در علم قرائت،
التذکره،
اختصار الحجة و
تبصرة التذکرة است.
در سال ۴۷۶ (هجری قمری) در اشبیلیه درگذشت.
ابوعبداللّه محمد بن شریح بن احمد رعینی اشبیلی در دهم
ذی‌حجّه ۳۹۲ (هجری قمری)
در شهر اشبیلیه به دنیا آمد.
برخی او را زاده سال
۳۸۸ (هجری قمری) می‌دانند.
وی بعد از ایام کودکی به منظور تحصیل علم دست به سفر زد و در عراق، مصر و مکه از استادان بسیاری بهره برد.
بر اثر تلاش بی‌وقفه به استاد مسلّم در فن قرائت تبدیل گشت.
او که در علوم ادبیات عرب، نحو و صرف آگاهی خوبی داشت، در فقه نیز استاد گشته بود و محدثی مورد اعتماد به شمار می‌رفت.
ابوعبداللّه از
ابوذر هروی و قیحطالی
حدیث شنید و در فن قرائت از قنطری بهره برد.
با اجازه از بزرگانی مانند مکی بن قیسی به نقل روایت می‌پرداخت.
محمد بن شریح شاگردانی داشت که از جمله آن‌ها؛ فرزندش ابوالحسن شریح بن محمد و ابوالعباس بن عیشون از شاگردان اویند.
رعینی چون که از دانش خوبی برخوردار بود، خطیب شهر خود اشبیلیه گردید.
به دلیل قرائت نیکویش از معتضد حاکم وقت جایزه گرفت.
ابن شریح کتاب‌هایی تألیف کرده که آن آثار وی عبارت‌اند از:
•
الکافی در علم قرائت؛
•
التذکره؛
• اختصار الحجة لابی علی الفسوی و تبصرة التذکرة و نزهة التبصره.
اشبیلی در سال ۴۷۶ (هجری قمری)
در شهر خود درگذشت و فرزندش بر او نماز خواند و در همان شهر به خاک سپرده شد.
برخی او را درگذشته سال
۴۷۰ (هجری قمری) دانسته‌اند.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «محمد بن شریح رعینی»، ج۳، ص۳۳۰.
