محمد بن عبدالباقی مجمعّی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
محمد بن عبدالباقی مجمعّی (
۵۷۱ هـ.ق) فقیه حنبلی اهل
موصل بود که دانش خود را در
بغداد نزد قاضی ابویعلی فرا گرفت.
وی در
حدیث، ادبیات و تاریخ نیز تبحر داشت.
ابن رجب و زرکلی از او بهعنوان فقیه و محقق یاد کردهاند.
از آثار او
شرح غریب الفاظ الخرقی و
طبقات الحنابله باقی مانده است.
تاریخ وفاتش به اختلاف یا در ۵۷۱ (هجری قمری) در موصل یا
۵۷۶ (هجری قمری) در بغداد گزارش شده است.
ابوالمحاسن محمد بن عبدالباقی بن هبهاللّه مجمعّی حمصی موصلی اهل موصل بود،
اما دانش خویش را در بغداد فرا گرفت.
ابن رجب در شرح حال وی مینویسد: مجمعی، از فقهای
حنبلی
است؛ فقه را در بغداد، نزد قاضی ابویعلی محمد بن محمد آموخت.
در حدیث
و ادبیات
هم مهارت داشت.
ابن رجب از استادان وی در این زمینه نام نبرده است.
زرکلی از محققان معاصر، وی را در زمینه تاریخ هم صاحب نظر دانسته است.
ابوالمحاسن فقه را در بغداد، نزد قاضی ابویعلی محمد بن محمد آموخت.
محمد بن عبدالباقی دو اثر از او باقی مانده که عبارتند از:
• شرح غریب الفاظ الخرقی؛
• طبقات الفقهاء من اصحاب الامام احمد
یا طبقات الحنبلیّه.
مجمعّی در ماه
رجب یا
شعبان سال ۵۷۱ (هجری قمری)
در موصل درگذشت.
برخی وفات او را ۵۷۶ (هجری قمری) در بغداد نوشتهاند.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «محمد بن عبدالباقی مجمعّی»، ج۴، ص۳۸۳.