محمد بن عبدالله رزجاهی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
محمد بن عبدالله رزجاهی (
۳۴۱ ـ
۴۲۶ هـ.ق) از فقهای
شافعی و در زمره محدثان و ادیبان بود.
او
حدیث را در
گرگان از ابوبکر اسماعیلی و ابواحمد ابن عدی و
فقه را از ابوسهل صعلوکی آموخت.
وی مدتی در
نیشابور تدریس کرد و شاگردان بسیاری داشت که از جمله آنان ابوبکر احمد بن حسین بیهقی و ابوسعد حیری بودند.
از آثار او
الامالی در باب حدیث است.
وی در اواخر عمر به بسطام بازگشت و در
ربیعالاول ۴۲۶ (هجری قمری) در همانجا درگذشت.
ابوعمرو محمد بن عبداللّه بن احمد رَزْجاهی بسطامی در سال ۳۴۱ (هجری قمری) در رَزْجاه روستایی از نواحی بسطام زاده شد.
وی از فقهای شافعی و در زمره محدثان و ادیبان بود.
ابوعمرو حدیث را در گرگان از
ابوبکر اسماعیلی و
ابواحمد ابن عدی فرا گرفت
و فقه را از
ابوسهل صَعْلوکی آموخته است.
رزجاهی مدتی در نیشابور میزیست و به تدریس، تعلیم حدیث و ادبیات عرب اشتغال داشت و شاگردان بسیاری در حلقه درس وی حاضر میشدند.
از جمله کسانی که از وی روایت کردهاند
ابوبکر احمد بن حسین بیهقی و
ابوسعد حیری را میتوان نام برد.
محمد در باب حدیث کتاب
الامالی را تألیف کرده است.
بسطامی در اواخر عمر به وطن اصلی خویش بسطام بازگشت و در همان سال در ربیع الاول ۴۲۶ (هجری قمری) در همانجا درگذشت.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «محمد بن عبدالله رزجاهی»، ج۳، ص۳۲۹.