محمد بن عبدالله سلمی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
محمد بن عبدالله سلمی (م حدود
۴۷۰ هـ.ق) فقیه
شافعی و صوفی برجسته بود.
او
فقه را نزد ابوبکر قفال و ابومنصور بغدادی آموخت و در غزنه به تدریس حدیث پرداخت.
از آثار مهم وی میتوان به
الکفایه (الکنایه)،
سلوة العارفین و انس المشتاقین و
شرح المفتاح اشاره کرد.
ایشان حدود سال ۴۷۰ (هجری قمری) درگذشت.
ابوخلف محمد بن عبداللّه لملک بن خلف سلمی طبری سَلْمی گویند چون منسوب است به جدش سلم
یا به محله سلم
و باب سلم، محلهای در
شیراز و
اصفهان بوده است.
او از پیشوایان شافعی و صوفی بود.
ابوخلف فقه را نزد
ابوبکر قفال و
ابومنصور بغدادی فرا گرفت.
محمد بن عبداللّه شاگردانی داشته که از جمله آنها؛
ابوالفتح موفق بن عبداللّه لکریم هروی در
غزنه از او حدیث آموخته است.
طبری کتابهایی تألیف کرده که عبارتند از:
• الکفایه (الکنایه)؛
• سلوة العارفین و انس المشتاقین؛
• المعین؛
• شرح المفتاح؛
• النوع الفقهی من انواع المقصود.
سلمی حدود سال ۴۷۰ (هجری قمری) درگذشت.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «محمد بن عبدالله سلمی»، ج۳، ص۳۳۴.