محمد بن عبدالله فرضی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
محمد بن عبدالله فرضی (
۳۲۲ ـ
۴۰۲ هـ.ق) فقیه و متخصص در تقسیم ارث بود.
او فردی مورد اعتماد و از علمای
شافعی بود.
او از ابوالعباس اثرم و حسن بن محمد فسوی کسب علم کرد.
ابومحمد خلال و عبداللّه لعزیز ازجی از شاگردان او بودند.
از آثار او می‌توان به کتاب‌های
الایجاز و
الفرائض اشاره کرد.
ابن لبّان در سال ۴۰۲ (هجری قمری) درگذشت.
ابوالحسین محمد بن عبداللّه بن حسن فَرَضی بصری مشهور به
ابن لبّان اهل بصره بود
و ظاهراً در سال ۳۲۲ (هجری قمری) به دنیا آمد.
او از پیشوایان
علم فقه و تقسیم میراث بود و به ویژه در تقسیم ارث و میراث مهارتی خاص داشت.
زمانی در ایام ابوالعباس مأمون بن محمد خوارزمشاه به
خوارزم مسافرت کرد و مورد احترام و اکرام وی واقع شد. به دستور خوارزمشاه مدرسه‌ای به نام او در
بغداد تأسیس شد که فقهای خوارزم در آن‌جا به تعلیم و تعلم مشغول بودند.
وی پس از بازگشت از خوارزم در همان مدرسه به تدریس مشغول شد و خوارزمشاه سالیانه اموال و دستمزدی برای او می‌فرستاد.
او فردی مورد اعتماد
و از علمای شافعی بود.
ابوالحسین علوم خویش را از ابوالعباس اثرم و
حسن بن محمد فسوی فرا گرفته و از ایشان روایت کرده است.
محمد بن عبداللّه شاگردانی داشته که از جمله؛ ابومحمد خلاّل و عبداللّه لعزیز ازجی از شاگردان او بودند.
و
ابن سراقه ابن نهروانی فقه را از او فرا گرفته‌اند.
وی در راستای تعلیم و تعلم به شهرهای گوناگونی سفر کرده است.
ابن لبّان کتاب‌های تألیف کرده که عبارتند از:
• الایجاز؛
• و الفرائض.
فَرَضی در سال ۴۰۲ (هجری قمری) درگذشت.
در تاریخ وفات او اختلاف است.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «محمد بن عبدالله فرضی»، ج۳، ص۳۵۳.
