محمد بن علی حلوانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
محمد بن علی حلوانی (
۴۳۹ ـ
۵۰۵ هـ.ق) از فقهای برجسته حنبلی مذهب در قرن پنجم هجری بود.
وی به زهد، ورع و عبادت شهرت داشت.
او نزد استادانی چون قاضی ابوعلی برزبینی و ابوجعفر بن ابی موسی شریف فقه و اصول فرا گرفت و به جایگاه شیخ حنابله و مرجع فتوا در بغداد رسید.
وب در حدیث نیز از مشایخی همچون صریفینی، نهروانی و ابوالغنائم بن مأمون بهره برد.
او دارای آثاری به نامهای کفایة المبتدی (فقه، در چند مجلد)، کتابی مفصلتر در فقه و کتابی در اصول فقه (در دو مجلد) است.
وی در عید قربان سال ۵۰۵ (هجری قمری) در بغداد درگذشت و در باب حرب دفن شد.
ابوالفتح محمد بن علی بن محمد حلوانی بغدادی معروف به ابن مراق
در سال ۴۳۹ (هجری قمری) متولد شد و اهل بغداد بود.
او از فقهای بزرگ حنبلی در آن شهر و شیخ حنابله در عصر خویش به شمار میرفت.
وی همچنین مشهور به زهد و ورع و عبادت بود.
صریفینی،
نهروانی،
ابوالحسین بن مهتدی باللّه،
ابوالغنائم بن مأمون
و ابوجعفر بن مسلمه از مشایخ او در حدیث هستند.
وی فقه و اصول را نزد استادانی چون قاضی ابوعلی یعقوب برزبینی
و ابوجعفر بن ابی موسی شریف فرا گرفت و تا آنجا پیش رفت که در رأس اهل فتوا قرار گرفت.
سلفی در مشیخه خود از وی روایت کرده است.
حلوانی کتابهایی تالیف کرده که آثار او عبارتاند از:
• کفایة المبتدی در فقه در چند مجلد؛
• کتاب دیگری در فقه بزرگ تر از کتاب اول؛
• کتابی در اصول فقه در دو مجلد؛
• مختصر العبادات.
ابن مراق در عید قربان سال ۵۰۵ (هجری قمری) در بغداد از دنیا رفت.
به گفته ابن شافع جمعیت بسیاری در تشییع او حاضر شدند و در باب حرب بغداد به خاک سپردند.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «محمد بن علی حلوانی»، ج۴، ص۳۱۱.