محمد بن علی حمدانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
محمد بن علی حمدانی (قرن
ششم هـ.ق) از علمای برجسته شیعه بود.
اطلاعات دقیقی از زندگی فردی و اجتماعی او در دست نیست.
شیخ منتجبالدین (م بعد از
۵۸۵ هـ.ق) او را امام، عالم، صالح، مفسر و واعظ معرفی کرده است.
و چند اثر از جمله
دلائل القرآن،
مفتاح التفسیر،
عین الاصول و
شرح الشهاب را به او نسبت داده است.
فرزندش محمد، فقیه و از شاگردان منتجبالدین و مشایخ خواجه نصیرالدین طوسی بود.
نسخهای از فهرست منتجبالدین را در سال
۶۱۳ (هجری قمری) به خط خود نوشته است.
بر این اساس، حمدانی بیتردید از علمای شیعه قرن ششم (هجری قمری) بهشمار میرود.
ابوحارث محمد بن علی بن ظفر برهانالدین حمدانی قزوینی از حیات فردی، اجتماعی و علمی وی اطلاعات چندانی در دست نیست.
شیخ
منتجبالدین (م بعد از ۵۸۵هـ.ق) از او به عنوان امام، عالم، صالح، مفسر و واعظ یاد کرده است.
چنان که منتجبالدین از فرزندش محمد که عالم و فقیه بوده یاد میکند.
محمد ساکن ری
و از شاگردان منتجبالدین
و از مشایخ
خواجه نصیرالدین طوسی بوده است.
او نسخهای از فهرست شیخ منتجبالدین را در سال ۶۱۳ (هجری قمری) به خط خود نوشته است.
از اینرو پدرش محمد بن علی قطعا از بزرگان شیعه در قرن ششم (هجری قمری) است.
ابوحارث آثاری دارد که عبارتند از:
• دلائل القرآن در تفسیر؛
• مفتاح التفسیر؛
• عین الاصول؛
• شرح الشهاب.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «محمد بن علی حمدانی»، ج۴، ص۳۱۴.