محمد بن علی واسطی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
محمد بن علی واسطی (
۴۰۹ ـ
۴۹۸ هـ.ق) از ادبا، فقها و شاعران بزرگ
شافعی مذهب بود.
او در واسط به دنیا آمد و برای تحصیل به بغداد رفت و از استادانی چون خطیب بغدادی و ابواسحاق شیرازی بهره برد.
ایشان در ادب، فقه، حدیث و شعر سرآمد زمان خود بود و خطی زیبا داشت.
شاگردانی همچون محمد بن ناصرالدین از او روایت کردهاند.
وی در سال ۴۹۸ (هجری قمری) در زادگاهش درگذشت.
ابوالحسن محمد بن علی بن حسن واسطی ملقب به
ابن ابیالصقر،
اهل واسط بود.
در سال ۴۰۹ (هجری قمری) در آنجا زاده شد و در همان جا پرورش یافت.
او در عصر خود ادیب، بلیغ، راوی حدیث، فقیهی برجسته و شاعری زبردست به شمار میآمد.
بیشتر در ادب و شعر تخصص داشت.
وی خطی زیبا داشت.
ابوالحسن برای کسب دانش به بغداد رفت.
از استادان آنجا چون
ابواسحاق شیرازی،
ابوبکر احمد بن علی خطیب بغدادی و دیگران ادب و
فقه آموخت و احادیث بسیاری شنید.
از
محمد بن علی بزرگانی همچون
ابوغالب ذهلی،
حافظ محمد بن ناصرالدین
از شاگردان وی به شمار میآمدند.
محمد از بزرگان مذهب شافعی به شمار میآمد
و نسبت به مذهب خود بسیار تعصب داشت.
مذهبش را در اشعار خود منعکس میساخت.
ابن ابیالصقر کتابه به نام
دیوان واسطی را نگاشته است.
واسطی در سال ۴۹۸ (هجری قمری) در واسط از دنیا رفت.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «محمد بن علی واسطی»، ج۳، ص۳۷۷.