محمد بن فضل فراء
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
محمد بن فضل فراء (
۳۴۱ ـ
۴۳۱ هـ.ق) از علما و راویان حدیث مورد اعتماد در
مصر بود.
او نزد ابوالفوارس احمد بن محمّد سَنْدی صابونی، عباس بن محمد بن نصر رافقی و دیگران
فقه و
حدیث آموخت.
وی شاگردانی چون ابوجعفر احمد بن محمد بن متّویه و ابوالقاسم سعد بن علی زنجانی داشت.
او ابتدا به
مذهب شافعی عمل می‌کرد اما سپس به
مذهب مالکی گرایش پیدا کرد.
از آثار وی کتاب
الفوائد است.
ایشان در
ربیع الآخر سال ۴۳۱ (هجری قمری)،
۴۳۲ (هجری قمری) یا
۴۵۸ (هجری قمری) درگذشت.
ابوعبداللّه محمّد بن فضل بن نظیف فرّاء مصری در سال ۳۴۱ (هجری قمری) دیده به جهان گشود.
او در عصر خود فاضل، راوی حدیث، مورد اعتماد و در نقل احادیث مسند و در مصر منحصر به فرد بود.
او مدت هفتاد سال در مسجد عبداللّه به روش مذهب شافعی نماز جماعت را با قنوت اقامه می‌کرد.
سپس به مذهب مالکی گرایش پیدا نمود و قنوت در نماز را ترک گفت؛ به این سبب مردم از اطراف وی پراکنده گردیدند و گفتند او نمازخواندن را خوب نمی‌داند.
ابوعبداللّه نزد بزرگانی چون
ابوالفوارس احمد بن محمّد سَنْدی صابونی،
عباس بن محمد بن نصر رافقی و عده‌ای دیگر فقه و حدیث آموخت.
محمّد بن فضل شاگردان داشت که از او علم می‌آموختند که شامل؛ ابوجعفر احمد بن محمد بن متّویه،
ابوالقاسم سعد بن علی زنجانی و بسیاری از دانش‌پژوهان از شاگردان وی به شمار می‌آمدند.
مصری کتاب
الفوائد را نگاشته است.
فرّاء سرانجام در ماه ربیع الآخر در سال ۴۳۱ (هجری قمری)
یا ۴۳۲ (هجری قمری)
یا ۴۵۸ (هجری قمری)
از دنیا رفت.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «محمد بن فضل فراء»، ج۳، ص۳۵۳.
