محمد بن مؤید حدّادی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
محمد بن مؤید حدّادی (قرن
ششم هـ.ق) شاعر و امیر ایرانی‌تبار دربار
سلجوقیان بود که در سمرقند می‌زیست.
وی مدّاح پادشاهان آل افراسیاب، به‌ویژه نظام‌الملک وزیر سمرقند بود.
اشعارش متأثر از استادش سوزنی سمرقندی و مورد تحسین عوفی قرار داشت.
از او قصایدی در مدح پادشاهان سده ششم (هجری قمری) باقی مانده است.
آقابزرگ تهرانی دیوان شمس بخاری را به او نسبت داده است.
محمد بن مؤید حدادی بغدادی بخاری مشهور به
شمس‌الدین خاله بر پایه گزارش نفیسی، وی از مردمان بغدادک خوارزم بود.
وی ظاهراً برادر مجدالدین بغدادی عارف مشهور سده ششم (هجری قمری) و بهاءالدین بغدادی بود.
دکتر صفا نیز درباره وی می‌نویسد: شمس‌الدین خاله از شاعران اواخر سده ششم (هجری قمری) است که در سمرقند می‌زیست.
ابن مؤید در دربار سلجوقیان خدمت می‌کرد و از جمله امیران آنان به شمار می‌رفت.
او مداح پادشاهان آل افراسیاب بود و از میان آن خاندان، بیشتر به دستگاه نظام‌الملک صدرالدین محمد بن محمد وزیر سمرقند اختصاص داشت.
حدادی درباره اساتید او گفته شده است وی شاگرد سوزنی از شاعران بنام آن عصر بود و از سبک وی پیروی می‌کرد.
شمس‌الدین خاله در فن شعر بسیار چیره‌دست و توانا بود.
اشعاری از او در مدح شمس‌الملک احمد بن ارسلان (
۴۹۶ ـ
۵۲۲ هـ.ق)، حسام‌الدین حسن بن علی و نظام‌الدین ملکشاه الغ بیغو از پادشاهان آل افراسیاب باقی مانده است.
عوفی اشعار او را ستوده و آن را لطیف خوانده است.
محمد بن مؤید درباره آثارش، آقابزرگ دیوان شعری با عنوان
دیوان شمس بخاری را به وی نسبت داده است.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «محمد بن مؤید حدّادی»، ج۴، ص۳۰۹.
