محمد بن محمد بزدوی (مقالهدوم)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
محمد بن محمد بزدوی (
۴۲۱-
۴۹۳ هـ.ق) فقیه، اصولی، محدث و مدرس برجسته
حنفی بود.
او از اسماعیل بن عبدالله صادق و دیگران علم آموخت و در زمینههای ادبیات عرب، فقه، اصول، حدیث و مناظره مهارت یافت.
وی به
مکه سفر کرد و در شهرهای مختلف مانند
مرو،
ساری،
سمرقند و
بخارا به تدریس پرداخت.
او قاضیالقضات سمرقند و پیشوای علمای حنفی در
ماوراءالنهر بود.
از آثار وی
الواقعات،
المبسوط فی الفروع،
شرح جامع الصدر و
اصول الدین است.
ایشان در سال ۴۹۳ (هجری قمری) در بخارا درگذشت.
ابویسر محمد بن محمد بن حسین صدرالاسلام نَسَفی بزدوی اهل بَزْدَه (روستایی در شش فرسخی شهر نَسَف (نَخَشب) در بخارا بود.
در سال ۴۲۱ (هجری قمری) به دنیا آمد.
در انواع علوم مانند ادبیات عرب، فقه، اصول، حدیث
و مناظره ماهر گردید.
او در عصر خود ادیب، جدلی، فقیه، اصولی، محدث و مدرس به شمار میآمد. برای انجام اعمال حج به مکه رفت. برای تدریس و املای حدیث به شهرهای ساری، مرو، سمرقند و بخارا سفر کرد و تا پایان عمر در بخارا ساکن بود.
او قاضی القضات شهر سمرقند
و پیشوای عالمان حنفی مذهب
در ماوراءالنهر نیز بود.
نسفی از استادان زمان خود چون اسماعیل بن عبداللّه لصادق،
ابویعقوب یوسف سیّاری و دیگران ادب و حدیث آموخت.
محمد شاگردانی داشت که از جمله آنها؛
ابوحفص عمر بن محمد بن احمد نجمالدین نَسَفی (نویسنده کتاب القند فی ذکر علماء سمرقند)،
فرزندش
قاضی ابوالمعالی احمد بزدوی که از شاگرادان وی به شمار میآمدند.
ابویسر کتابهایی تألیف کرده است که عبارتند از:
• الواقعات؛
• المبسوط فی الفروع؛
• شرح جامع الصدر؛
• اصول الدین.
بزدوی در سال ۴۹۳ (هجری قمری) در بخارا از دنیا رفت.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «محمد بن محمد بزدوی»، ج۳، ص۲۹۴.