محمد بن محمد زیادی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
محمد بن محمد زیادی (
۳۱۷ ـ
۴۱۰ هـ.ق) ادیب، محدث، فقیه شافعی و مفتی نیشابور بود.
او از محضر بزرگان
علم حدیث و
فقه بهره برد و به مدت ۳۰ سال به تدریس و املا اشتغال داشت.
در علم شروط تخصص داشت و بسیاری از فقها و محدثان از او روایت کردهاند.
آثارش شامل کتابی در
علم شروط و
الامالی در حدیث است.
وی در سال ۴۱۰ (هجری قمری) درگذشت و در
نیشابور به خاک سپرده شد.
ابوطاهر محمد بن محمد بن مَحْمِش زیادی نیشابوری ادیب، محدث، فقیه شافعی مذهب و مفتی بلامنازع نیشابور در سده چهارم و اوایل سده پنجم (هجری قمری) بود.
وی در سال ۳۱۷ (هجری قمری)
یا
۳۱۳ (هجری قمری) متولد شد.
او منسوب به یکی از اجداد خود به نام زیاد
یا منسوب به محل سکونتش در میدان زیاد بن عبداللّه لرحمان در نیشابور بود.
پدرش از زهّادِ معروف نیشابور بود که مردم به او و دعایش تبرک میجستند.
وی که از محدثان و فقهای نامدار نیشابور به شمار میرفت.
تخصصی تام در علم شروط (کیفیت ثبت احکام و اسناد) داشت.
به مدت سی سال به تدریس و املا اشتغال داشت.
ابوطاهردر سال ۳۲۵ (هجری قمری) به فراگیری علم حدیث روی آورد
و در سال ۳۲۸ (هجری قمری) به فراگیری علم فقه پرداخت.
در این دانش از محضر ابوالولید و ابوسهل نیز بهرهمند شد.
وی راوی از ابوبکر قطان، محمد بن یعقوب اصم، ابوعبداللّه صفار، ابوحامد بن بلال،
محمد بن حسن محمد آبادی و بعضی دیگر بوده است.
از
نیشابوری کسانی چون؛
ابوبکر بیهقی، ابوالقاسم بن علیک، ابوسعد بن رامش،
ابوصالح موذن، ابوعاصم عبادی (م
۴۵۸ هـ.ق) و برخی دیگر روایتگر از او بودهاند.
همچنین
ابوالقاسم قشیری و
حاکم نیشابوری که قبل از وی، در سال ۴۰۵ (هجری قمری) درگذشته، نیز از وی روایت کردهاند.
محمد کتابهایی تألیف کرده که عبارتند از:
• کتابی در علم شروط؛
• الامالی در حدیث.
در بعضی از منابع، برخی فواید و مسائل فقهی نیز از او نقل شده است.
زیادی در سال ۴۱۰ (هجری قمری) درگذشت
و در مقبره حیره نیشابور به خاک سپرده شد.
بعضی منابع عمر او را هنگام وفات بیش از صد سال دانستهاند.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «محمد بن محمد زیادی»، ج۳، ص۳۳۲.