محمد بن هبة الله بغدادی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
محمد بن هبة الله بغدادی (
۳۹۸ ـ
۴۷۰ هـ.ق) معروف به
ابن وراق نحوی، در بغداد زاده شد و در علوم
عروض،
نحو، ادب،
قرائت و
حدیث تبحر یافت.
ایشان استاد فرزندان خلیفه
القائم بامرا بود اما از بوسیدن زمین در برابر خلیفه امتناع کرد.
علمای رجال او را محدثی ثقه، راستگو و فاضل دانسته‌اند.
شاگردانی همچون ابونصر محلی و ابوزکریا تبریزی از وی حدیث نقل کرده‌اند.
اثر معروف او
شرح فی العروض است.
وی در رمضان ۴۹۰ (هجری قمری) در
بغداد درگذشت.
ابوالحسن محمد بن هبة الله بن محمد، بغدادی معروف به
ابن وراق نحوی اهل بغداد بود که در سال ۳۹۸ (هجری قمری) به دنیا آمد
و سپس به فراگیری و تحصیل علم پرداخت.
او در علومی چون عروض، نحو، أدب، قرائت و حدیث متبحر و استاد گردید و به گونه‌ای که در آن عصر سرآمد روزگارش به شمار می‌آمد.
لذا خلیفه القائم بامرا از او دعوت کرد که استاد فرزندانش باشد و او زمانی که به دربار خلیفه وارد شد، خادم خلیفه از او خواست که زمین را در مقابل خلیفه ببوسد، ولی او از این امر سر باز زد.
علمای رجال ایشان را محدثی ثقه، راستگو، امین، عالم و فاضلی باوقار و باهیبت دانسته‌اند.
ابن هبة شاگردانی داشته که از جمله آنها؛
ابونصر هبه الله بن علی محلی،
ابوالحسن علی بن هبه الله بن عبداللّه لسلام،
ابوزکریا تبریزی و
ابوالخیر مبارک بن حسین غسّال که شاگردان او در علم حدیث بوده‌اند.
ابوالحسن کتاب
شرح فی العروض را نگاشته است.
بغدادی در حالی که چشمانش کم بینا شده بود
در رمضان سال ۴۹۰ (هجری قمری) در بغداد از دنیا رفت.
و شیخ
ابواسحاق شیرازی بر او نماز گذارد.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «محمد بن هبة الله بغدادی»، ج۳، ص۲۹۸.
